izet özbek

• fi tarihinde götü boklu bebeyken daha, annemlerin misafirliğe gittiğinde mızmızlanmadığımız tek yerde izetlerin evi.. o önceleri muhtemel baysa bile kendinden bir iki yaş ufak bu bebelere amstradında oyunlar açar, oyalardı onları.. sonra bikaç yaz anamurda beraber vakit geçirilir ve bu sihirli şahıs rockla yoğurulmuş ilkokul yıllarımı, trendy poplara yönelmekten kurtarırcasına iki hafta içinde müzik zevkimi deli danalar gibi heavy metalle inisiye eder.. ve artık beraber vakit geçirmek daha zevklidir.. beraber çalarız, ilk gördüğüm elektrogitar onun dandik marina'sıdır.. beraber sabahlarız.. "olm black tower diye bi şarkı yazmak istiyorum" der.. "yaz abi.. hadi ya da yazalım" derim.. yazmayız.. ama çok güzel vakit geçiririz.. beni torpille grubuna alır solist olarak.. sora ben başka meraklara kayarım.. ama hep iyi arkadaş kalır.. o eskilerin bişeyi heralde, bir yaş büyüktür benden ama abidir o.. sonra işte kopuk biraz.. o istanbul'a gider, ben ankara'ya giderim.. resmen 7-8 sene belki hiç görüşmeyiz.. sonra bi gün bi telefon gelir..
  -abi selam..
  -abi? sen misin cidden? napıyosun?
  - iyidir.. ankarada iş var bikaç gün.. sizde kalsam olur mu?
  - manyak mısın? tabi ki..
  
  ve 3 akşam çalarız felekten.. yıllar sonra karşılaşılan eski arkadaşların o muabbeti yoluna koyamama, tıkanma, hatta olayın beş dakkada eziyete dönüşme stresi sarar içimi bi yandan.. zira orcinal da adamdır izet.. ama olmaz.. 7-8 sene tamamen alakasız ortamlarda ne kadar aynı büyümüş olduğumuzu fark ederiz.. 3 gece bıkmadan sıkılmadan sohbet ederiz, ertesi güne yetecek kadar uyku alaraktan.. resmen bi nimettir bu.. ara ara telefonlaşırız.. o arar.. ben ararım..
  
  ve sonra ölüm haberi gelir.. ne diyeceksin ki? tekrar dostluğumuzu, abi kardeşliğimizi tazelememiş olsak? ama öyle değil.. öyle olsa.. biliyorum o zaman.. tüh be abi, allah rahmet eylesin dersin en fazla.. ama zaten özel bi adam varsa elinde ve hiç ummazken yeniden hayatına girmiş, hayatına dokunmuş bir adam varsa? o zaman laf söz kalmıyo.. ailem gibi sevdiğim ailesine diyecek bi söz bulunamıyor.. izet'i de, onları da sık sık rüyamda görüyorum o günden beri.. hıyar herife sitem ediyorum ancak içimden.. ah be abicim.. naptın? umarım şimdi daha güzel bir yerdesindir.. hak ettiğin gibi bir yerde..