fortçu

• kendisine karşı ne yapılması gerektiğine dair hep ikileme düştüğüm insandır. insandır dedim ama bu konuda da çok kararsızım zira bir insan bir insana bunu yapamaz. bunlar, minübüs, metro vs.den ziyade en çok otobüste karşımıza çıkıyor. arkamızda mı beliriyor desem daha doğru olur yoksa? her defasında önce kendimden şüpheleniyorum o sertliği hissettiğimde. yok canım basbayağı kalabalık işte, sahiden de adamın adım atacak yeri yok işte diye kendimi teskin ediyorum ve bulduğum ilk boşluğa doğru kayıyorum. kayarken de şöyle bir göz ucuyla bakıyorum. takım elbiseli, eli yüzü düzgün ve genelde kırk yaş üzeri oluyorlar. "bak gördün mü işte gayet efendi bir amca" diyorum kendi kendime. kızıyorum kötü niyetliliğime. ama amca saniyesinde tekrardan arkamda beliriyor, bazen dayanamayıp arkadaşımla yer değiştiriyorum, ama yine hissediyorum! amca kararlı illa bana dayayacak! bir pikachu kadar çaresiz hissettiğim bu anlarda ne yapacağıma henüz karar veremedim. kendimi mi atsam o camdan aşağı, yoksa amcanın bana değen uzvunu mu söküp atsam? çok çaresizim :(