ağlayan gülmedi mi

• tüm sinir sistemimi felce uğratan, nasıl adlandıracağımı bilemediğim bir mahmut tuncer filmi.
  
  oyunculuklar berbat onu en başta söyliyim ama hikaye şahane! yani ben bilmiyorum ki bi ıssız adam olsun bi cezmi ersöz kitabı olsun böylesine muhteşem edebi laflar ve inanılmaz sürükleyici diyaloglar barındırsın!
  sözlüğün tüm hüzünbaz romantiklerinin ellerinde başucu olması lazım bu filmin, belirtiyim.
  
  -sen olmayınca ben bir hiçim bahar!
  -bahar ya, demek ki unutamiyorsun?
  -tovbe, unuttum vallahi, saçını kaşını ...
  
  yalnız tür olarak hangi kategoriye dahil edeceğimi bilemedim. misal bi bebeğin ölüsünü köpeklerin yediği sahne var ki, anam anam diyorum, testere bunca iğrenç olamadı kanımca.
  
  tür yok, paso şiir tadında büyük laflar, oyunculuk yerlerde...
  
  demem odur ki; mahmut tuncer sadece türkü çığırsın, şov yapsın, bir daha sinema falan,tovbe tövbe!