kehf

• "ashab-ı kehf kıssası, güç karşısında, bir kişinin mutlak egemenliği karşısında, bir sınıf karşısında zaafa düşenlere, toplumsal, siyasî, felsefî ve düşünsel anlamda ümitsizliğe kapılanlara ve tüm bunları yılgınlık ve sorumsuzluk bahanesi olarak gösterenlere diyor ki: dünya hakka dayanmayan bir gücün elinde olsa da, tüm dünyada buna karşı çıkan altı yedi kişiden başka kimse kalmasa da, tüm insanlar batılın peşinden gitse de, gelecekte durumun değişeceğine dair hiçbir ümit, hiçbir ihtimal kalmasa da, o altı yedi kişi ümitsizliğe kapılmamalı ve bu zulmün ebedî olduğunu söylememelidir. bu kıssa, bu dünyada yedi kişi bile kalmış olsa üzerlerinden sorumluluğun kalkmayacağını, tüm yollar kapanmış olsa bile en azından kendilerini kurtarmak için bir şeyler yapmaları gerektiğini söylüyor.
  bu kıssa demek istiyor ki onların tasavvur ettiklerinin aksine, sonuçta bu para tedavülden kalkmaktadır; zamana, tarihe ve mevcut şartlara rağmen hakikati ve onun titrek alevini, dört bir yandan gelen tufanlara karşı koruyabilen insanlar, kendi yazgılarını tayin etmeyi başarabilecekler ve zafere ulaşacaklardır. zaman, dakyanus'un parasını tedavülden kaldırıyor ve onun dönemine ait her türlü izi ortadan kaldıracak kadar durumu değiştiriyor... silahsız, güçsüz ve savunmasız yedi kişi özgürlüğü seçtikleri ve zulmü reddettikleri için, tüm güçlerini onları takip etmek ve ortadan kaldırmak noktasında seferber eden dakyanus'a rağmen allah; onlara sığınak olacak ve zamanın cebri dakyanus'u ortadan kaldıracaktır. bu insanlar, zorluk ve sıkıntı dönemlerini uyku gibi bir misyona sahip olarak geçirecek ve dakyanus'un korkunç rejiminin harebelerine sağ kalarak ayak basacaklardır." (ali, ali şeriati, s.358-359)