ivan karamazov

• ivan karamazov okurken yüzüm gülüyor benim.
  tekrar tekrar doğrulanıyor tarafı olduklarım diye yüreğim hüşu ile mi doluyor? zinhar yalan! (hüşu!? zinhar!? :) )
  yahut biraz daha iyi niyetle yaklaşalım; güzel bir hayat ihtimalinin ipucu, güzel bir insan var karşımda diye mi yüzüm gülüyor? bunun payı var elbette, ama tam olarak bu da değil.
  
  burada bir şeyler karalarken de sohbet ederken de kendisine, hassasiyetlerine, zor bulunur bir mizah eşlik ediyor. e yüzüm boşuna gülmüyor...
  yüzüm gülüyor, çünkü hem derinlikli yazılarından hem insanlığından hem de bu mizahtan büyük keyif alıyorum.
  şimdi yoğunmuş, o yüzden sözlüğün yüzüne çok bakamıyordur. ah bir atsa sırtındaki yükleri...