konstantinos kavafis

• akdeniz'in dili olup konusan yunanli. siirleri insana yasamin daha once hep gozden kacmis bir yonununu gosteren sair.
  
  tanri'nin antonius'i birakmasidir
  
  birdenbire duyarsan geceyarısı
  gorunmeyen bir alayın gectigini
  essiz ezgilerle, seslerle-
  artık boyun egen yazgına basarısız
  yapıtlarına, tasarladıgın islere
  hepsi aldanıslarla biten-
  aglamayasın bos yere.
  coktan hazırmıs gibi bir yigit gibi
  hoscakal de ona, giden iskenderiye'ye.
  hele kendini aldatmayasın demeyesin:
  bu bir düstü, kulaklarım iyi duymadı;
  boyle bos umutlara egilmeyesin.
  coktan hazırmıs gibi bir yigit gibi
  boyle bir kente erismis sana yarasırcasına,
  kesin adımlarla yaklas pencereye,
  dinle duygulanarak, ama
  yanıp yıkılmalarıyla degil korkakların-
  son bir kez, dinle doya doya ezgileri,
  o gizli alayın eşsiz çalgılarını,
  hoscakal de ona, yitirdigin iskenderiye'ye.
  
  cev. ionna kucuradi