chelsea girl

• hiçbir teferruata girmeden anlatılacak olursa... bildiğiniz piskopat albümü.
  bu kadar mı ağırlık, baygınlık, yılgınlık olur?
  olmuş.
  
  kötü demek olmaz, güzel zaten ama nasıl desem... bırakın her zaman dinlemeyi, nadiren tam zevk vereceklerden bir şey. ama buna rağmen the fairest of the seasons da, it was a pleasure thing de, somewhere there's a father da hoşa gider, tekli incelenecek olsalar da bir yer bulurlar yani. hele ki chelsea girls, hiçbir fikri olmadan dinleyeni kesin süründürür, baygınlık geçirtir ama "gece kapanışı"na süper uyar.
  
  bir de bu albümde flüdün çaktırmadan ama pek güzel kullanımı vardır, hemen her parçada ara ara duyulabilecek şekilde. nico'nun buz sesi ile yer yer öyle de tezatlaşır, öyle üst oktavlara çıkar ki uyumu şaşırtıcı gelir.
  
  değişik bir şeydir bu neticede... histerik tekdüzelik gibi. pek saçma ama, öyle.