menenjit

• önce "garip giden birşeyler var" hissini beraberinde getirerek sinsice yaklaşan bir baş ağrısı, ardından ilaçlara bana mısın demeyen bir ateş, takip eden 24 saat içerisinde tahammül edilemez bir baş ağrısı ve fiziksel çöküntü.
  
  alınan beyin omurilik sıvısında menenjitin ilk göz kırpmaları, mr'da tüm katmanları iltihap ile kaplanmış bir beyin ve omurilik.
  
  insanı elden ayaktan düşüren, tekerlikli sandalyeden mr'a yürümek için 2 kişiye muhtaç eden, önceliklerini sorgulatan, psikolojisini yerle bir eden, uyumayı unutturan, gerçek kavramını yitirten, zihnini bulandıran, bir tek gece kendi yatağında uyumak için doktorlara yalvarttıran, korkutan, olacaklardan, bir sonraki adımdan, ölümden korkutan, insanların gözlerinde gördüklerinden korkutan, o hüzünden, çaresizlikten, korkudan korkutan.
  
  kötü, çok kötü bir hastalık.
  
  [pişmanlıkla gelen edit]
  
  bu başlık altında yazanları, damardan verilen uyku ilaçlarına rağmen uykuya teslim olamadığım ve iyice bulanan zihnim nedeni ile delirmek olduğum bir gece, hastane odasında okumuştum.
  bir başka gün, bir başka hastane odasında, aynı acıyı adımlamakta olan bir başkası okur diye, düşünmeden yazdıklarımı görünce, ahmaklığıma kızdım.
  
  4 sene geçti üzerinden. şimdi 30 yaşındayım. yeniden yürümek, dengede durmak, tümü ile mor renk alan kollarımın normal rengine dönmesini, ateşten kuruyan derimin eski halini almasını, kortizonun çaldığı yüzümün geri gelmesini ve hastane odasında iken dünya turu atan zihnimin evine dönmesini beklemek birkaç ay; hastanedeki savaş ise, bir ay sürdü.
  
  kolay demeyeceğim ama geçti.
  bana, daha önce görmediklerimi gören yeni gözler ile daha önce önem verdiklerim ve önemsemediklerim arasında -kayda değer- çapraz transferler bırakıp gitti.