ergo proxy

• bir felsefi düşünce ürünü olduğunu düşünürsek, entelektüel düşünce sistemini benimsemiş, sanatı irdelemeye başlamayı bir başarı olarak gören ve kendi idealist düşünceleri olan bir insanın, kesinlikle kendisine ait bir parça bulacağı, izleyici kitlesi belli, ama bu kitlede izleyicisini ayırt etmeyen harikulade bir şaheser. bir quentin tarantino sever ile bir ingmar bergman sever yanyana oturup bu güzel eseri baştan sona izleyebilir ve farklı renklerde de olsa epey zevk alabilir.
  
  öyle çok hikaye var ki içinde, farklı bir yöntemle gizeme dönüştürüp harika bir yolculuk hazırlamış manglobe sanatçıları. izleyicilerden birisi vincent law'ın geçmişi arayışını çok heyecanlı ve etkileyici bulur, birisi daedalus yumeno'nun sahte dünyasının sırlarını öğrenip ruhsal olarak çöküşünü ve aklını kaçırdığını izleyerek mest olur, birisi proxy one'ın oyununun ve yalanlarının günümüz dünyasındaki ikiyüzlülüğe atıfta bulunduğunu düşünüp politik düşüncelere sevk olur, birisi de re-l mayer'ın gerçekliğinin bulanıklığına sebep olan eksik yapboz parçalarını aramasını sürükleyici bulur. algıda seçiciliğe karşı dayanıklı bir anime kendisi.
  
  objektiftir. taraf seçmenizi istemez. size karakterlerin geçmişini anlatmaz. anlatsa bile "vincent law bir göçmen" der. böylece, tarafsız olarak "o anda olanlara" odaklanırsınız ve karakterleri çözmeye çalışmak yerine aralarındaki ilişkilere odaklanırsınız. sonlarında da karakterlerin aslında kimler olduğunu, amaçlarını, gerçekleri size söyler anime ve izleyici de öylece kalakalır, animeye bir kere daha aşık olur. bir sanat eseridir.
  
  sirk bölümü de tam bir dr. strangelovedır.