le cure de tours

• balzac'ın sonlarına doğru rahip troubert'i iyice karikatürize ettiği kitap. zaten kitabın başından beri adama yapılan "şerefsiz" imaları son yirmi sayfada "nah buraya yazıyorum bu adam şerefsiz, şe-ref-siz, şerefsiz ulannn " dozuna ulaşıyor. yazar kitabın başlarında anlatıyı kesip hayat dersi babında nutuklar çekiyor, ufaktan ufaktan devamlı dokunduruyordu troubert, gamard gibi insanlara zaten ama kitabın son kısmında onu da yeterli görmemiş olacak ki direkt troubert'in iç sesini naklediyor bize ama nasıl bir iç ses. romanın evreni ve diğer karakterler gibi troubert ne kadar gerçekçiyse iç sesi de bir o kadar karton. balzac buralarda dolanıyor olsaydı kitabı bitirdikten sonra yanına gidip "meseleyi bu kadar kişiselleştirme dostum, alt tarafı bir roman kahramanı" deyip bir cafeye götürüp büyük çayla kaşarlı poğaça ısmarlardım kendisine, çözülüverirdi hemencecik. her şeye rağmen iyi kitap, okunası kitap.