dörde özlem

• iyi bir ses sisteminde verdiği haz, o bıkkınlık ve karmaşıklık hissi... ulaşılabilirlikle, cesaret edememe arasında gidip gelen gri rengi.
  
  yıl 2004 yada 2005. yer; izmir bozyaka eğitim araştırma hastanesi
  
  yine iğrenç bir staj sabahıdır. hastane bahçesinden içeri girilir. önde hızlı adımlarla yürüyen beyaz saçlı adamın tanıdık olma ihtimalini sezen rue des cascades de hızlanır. o olabilme ihtimali yükseldikçe heyecanda artar. cünkü bir gece önce dörde özlem dinlenmiştir... artık hiç şüphe kalmamıştır; kesinlikle yalnız ve tanınmadan yürüyen cahit berkaydan başkası değildir!
  
  hastane içine kadar yürüdüğümüz o kısacık sohbet herşey için yetmemişti belki ama en çok dörde özlemi sevdiğimi söyleyebilmiş olmam bile olağanüstüydü. o genç yaşımla o şarkıyı keşfetmenin haklı gururuydu belki. belkide hala birilerinin kulağında çalınıyor olduğunu bilmesini sağlayabilmemdi; o anki mutluluğum...