götzen-dammerung

• nietzsche'nin böyle buyurdu zerdüşt'ten daha anlaşılır bir eseri. bu metinde kendisinin postmodernizme nasıl ve neden kaynaklık ettiğini anlayabilirsiniz. aynı zamanda ırkçı düşüncelere kaynaklık edebilecek ifadeler de karşınıza çıkabilir ama bunun tam aksi yönde de çıkabilir, biraz nietzsche'yi nasıl yorumladığımız ve yorumlamak istediğimize bağlı. şahsen ben nietzche'yi nazizm ya da nihilizmden çok egzistansiyalizm ve postmodernizme yakın görüyorum. kitapta özgür irade olmadığına dair düşünceleri de yine etkileyici ve mühim. psikoloji ve vahşiliğe, darwine getirdiği yorumlarda ise bu talihsiz adamın freud ile tanışmış olsa ne kadar güzel olabileceğini geçirdim aklımdan. aynı zamanda dil ve gramer'in önemini de çok belirtiyor, bu yönden de yine postmodernizme yaklaştırabiliriz onu. zaten modernizm ve bilime getirdiği ağır eleştiriler de bunu tamamlayan yönde. hıristiyanlığa ve ahlaka da çok ciddi eleştiriler var bekleneceği üzre. dostoyevskiye olan övgüleri kanta olan sövgüleri de beni gittikçe kendisine yaklaştırdı, bunu söylemeliyim. işte bazı sevdiğim örnek kısımlar:
  
  ''gerçek dünya gerçek dünyanın çelişkisinden oluşmuştur.''
  ''her dönemde, bir nedenin ne olduğunu bildiğimize inanmışızdır ama bu bilgiyi, daha doğrusu bildiğimize dair inancı nereden aldık?''
  ''şimdiye dek insanlığı ahlaklı yapmak için başvurulan her çare, bütünüyle ahlak dışıydı''
  ''insan onu güzel buldu diye, dünya gerçekten güzelleşmiş midir? o, dünyayı insanileştirmiştir. ama özellikle insanın, güzelliğin modelini oluşturduğuna dair hiçbir şey bize kefil olmaz.''