tren

• kucukken "çufçuf" diye cagirdigimiz ama "çufçuf"layanina $ahsen hic rastlayamadigim ula$im araci ve belki de bu alanda en basarili buldugum ve en sik tercih ettigim icat.
  
  son senelerde ise her seferinde bir gariplik sezinliyorum trene bindigimde. ozellikle su anki yolculuklarda. 596 tonluk 328 metrelik bacasiz, dumansiz, bir hayvanin icine kapatilmis ve bir sehirden bir baskasina saattte yaklasik 250 km/h hizla firlatilmis halde olmamin da bunun uzerinde ciddi bir etkisi olabilecegini dusunuyorum. netekim cocuklugumda bu araci "çufçuf" diye andigimi hatta bunun sonuna arada "düüüt! " diye de bagirarak soyismini^* de ekledigimi goz onune alinca butun bunlar bana oldukca garip geliyor.
  
  kucukken, kucucukken o sadece kargacik burgacik cizgilerle yaptigim kir resimlerinde ortadan gecen neden dumani oldugunu bile bilmedigim (ki artik biliyorum), nedenini bilmeden(ki hala bilemiyorum) sevdigim sey hep boyle bir sey miydi benim icin aslinda? binilen trenle, hayal edilen tren farkli seyler miydi hep? sanirim evet, çufçuf ise apayri bir $ey…
  
  hayaldeki trenler kaza yapmazdi, bacalari vardi, bir yerden kacirip gotururdu insani, eskiydi, ask kokardi, pur ask kokardi, birlesmesi de olacak ufak bir ayrilik kokardi. bilet almak gerekmezdi biletiniz vardi zaten. bir gecis, bir kurtulus isaretiydi. genis duzluklerde bembeyaz dumanlar cikararak ilerlerlerdi hava kirliligi diye bir sey yoktu dertleriniz arasinda
  
  oysa su anda bir karisikliktan baska bir karisikliga, yapayalniz, culsuz, ne olacagini kesinlikle bilmeden akiyorum. yorgunum, uyuyamiyorum. insanlara guvenemiyorum cunku onlar bana guvenmiyorlar ama her zamanki gibi buna da care var-zaten care uretmekten oteye gitmiyoruz lanet olasica insanlik olarak- :
  
  - tekli koltugunuzun yaninda veya dortlu oturma gruplarinin ortasindaki masada bulunan prizler laptoplarinizi kullanabilmeniz veya cep telefonlarinizi $arj edebilmeniz icin hazir durumda sayin yolcular boylece yol boyunca kendinizi rahatlikla oyalayabilecek isinizden geri kalmayacaksiniz. ah, tasinabilir bilgisayariniz yok mu? cep telefonunuz da mi yok? e o zaman n'iye varsiniz ki? bari kitap okumak gibi islerle ugrasin gerci size yol boyunca zevkle okuyabileceginiz bir dergi de bastik, ustelik bedava! 5 no'lu vagonda el degmeden hazirlanmis italyan mozzarella'si ihtiva eden endustriyel sandviclerimizin yaninda hollanda biranizi icebilir eger uygun degilse ingiliz biskuvilerimizle amerikan gazli iceceklerimizden tuketebilirsiniz. merak etemyiniz elinizin degebilecegi her sey "ce" damgali olup sizin konforunuz icin pininfarina'nin tasarladigi mukemmel trenimizde siz mukemmel insanlarimizin emirlerine amadedir. lutfen yol boyunca etrafinizdakileri rahatsiz etmeyiniz yuksek sesle konusmayiniz, aglamayiniz, mutlu gorununuz gulumsemek 18 kasi calistiriken somurtmak 36 kasi calistirir, gulumsemenin insanlarda guven duygusu yarattigi bilimsel olarak kanitlanmistir, o yuzden mumkunse hep gulmeye bakiniz daha uzun yasarsiniz, tercihen kimseye guvenmeyiniz, esyalariniza sahip cikiniz, telefonla konusunuz sevgilinize mesajlar atiniz oldugunuz yerde olmanin tadini cikartamayiniz, yarini dusununuz, yetmezse sonrakini, o da yetmezse sonrakini, eger tatile gidiyorsaniz donusunu dusununuz butun bu rahatligin icerisinde <caps>lutfen</caps> icinizde rahatsiz olunuz!
  
  peki efendim buymus buldugumuz care butun bu kayiplara. buymus demek gelismek, buyumek: herseyin karismasi hizlanmasi. kimsenin isin icinden cikamamasi hicbir seye yetisememesi, sadece topluca suruklenmek, abuk sabuk tren sirketlerinin dergilerini okumaktan bilgisayarinin basina gecip entry yazmakten oteye gidememek.
  
  evet bir yolculukmus hayat. trenle yapilan. hayaldeki tren degilmis ama bu tren, kafamizdan tren gecirmisiz tgv tadinda. çokmu$uz hayatlar ve ku$aklar boyu.
  
  çufçuf kalmis bir tek degismeyen, herseyin yeniden basladigi. simdilik...