rebetika

• rebetler.. simdi cogunun yattiklari yer bile belli olmayan eski komsularimiz, topraklari yok ki bol olsun diyelim..
  
  izmir'den kopup pasalimani'na, hiotika'ya yigilanlar.. afyon savasinin cephe kacaklari, ayrica bergama, ayvalik, bornova, sogukkuyu rumlari..
  yillarca issiz, assiz gezdiler.. bu tarafta 'rum gavuru', oralarda da 'turk tohumu' diye hor gorulduler..
  yunanistan'in nufusu, onlarin gocuyle ucte bir oraninda artmis, birkac hafta icinde sekiz bucuk milyona cikmisti. yillarca sefaletle kolkola dolastilar..
  
  umutsuzluktan, hepsinden cok gurbet acisindan, vatan ozleminden kendilerini ickiye, serkeslige, uyusturucuya ve muzige verdiler.. anilarini hasretlerini turku edip yaktilar. iste bu muzik turune 'rembetika' yahut 'rebetika' deniyor.. bugun artik onlardan geriye kalan izmir'in, atina'nin o insani cildirtan gurultusu, bir de dukkan onlarinde, sahaf raflarinda tozlu toprakli, cizik cizirtili tas plaklar oldu..
  
  bugulu bir sesle huzun soyleyen; belki, gozlerde iki damla yas birakan, eski rum sarkilari.. (rebetika - ocak 1991, istanbul)