dtcf tiyatro bölümü

• zamanında rahmetli turgut özakman'ın da öğretmenlik yaptığı bölüm. ikibinlerin başındayken, içeri girdiğinizde hayaletlerle karşılaşacakmış gibi hissettiren bir binası vardı. burada, yapının eskiliği, tepedeki pencerelerde biriken kar yığınını aşarak size ulaşan ışıkla birleşince binlerce düşüncenin, kaçırılmış fikirlerin, toz zerrelerinin, evrenlerin arasında yüzüyormuşsunuz hissiyle derslere katılırdınız. onlardan birini yakalamak ya da kendinizinkini de o genişleyen evrende bir yörüngeye bırakmak için can atardınız.
  asla yalnız hissetmezdiniz, içi sıkılan, gerçek bir buhranı ve gerçek bir süveteri, gerçek bir sigaranın gri dumanını ve gerçek bir öksürüğü daima yakınlarınızda duyardınız. insanlara öfke duyduğunuzda yaslandığınız duvar sizin öfkenizi zımparalardı.
  bahçede saksılar vardı, öğrencilerin içinde sigara söndürmesinden rahatsızlık duyardınız.
  zamanı tutan bir binada, zamanı unutan insanlardan biri olurdunuz.