ikiçeşmelik

• güzel bir akşamüstü inmişiz izmir' e, bodrum ardımızda kalmış. ben senelerdir izmir şöyle güzel şehir böyle mükemmel şehir cümlelerinin gazını tavan yapmışım bünyede, her an beğenmeye, aşık olmaya hazır bekliyorum! zira ilk gelişim...
  
  öğretmen evine gideceğiz, valizlari bırakacağız, izmir' in bağrına koşacağız...taksiye biniyoruz, abicim çek bir öğretmenevi diyerek. aman bir bakıyorum etrafıma, yok yani sevilecek gibi değil. arkadaşımla hafiften tırsıyoruz, e tamam istanbul' dan geldik ama...üstüne babacan taksi şöförümüz "yannız gece pek yürümeyin bu caddede, ben şimdi bagajı kontrol ediyorum çalıcaklar mı valizleri" diyince ben anlıyorum ki doğru yerde değiliz!
  
  nasıl ki istanbul'a ilk gelişinde insanı fikirtepe'ye götürmemek lazım, bu durum da aynen böyle. şimdi gitsem belki o kadar yadırgamam zira izmir' i gördüm, hakikaten de çok güzel olduğunun farkına vardım.
  
  sanırım benimki ilk kez orayı görmemle alakalı küçük bir şok durumuydu. bilemiyorum...