çayhane

• oyunun tanıtım kitapçığında şunlar yazıyor;
  
  “okinawa adası…tarih boyunca önce çinlilerin,sonra japonların ve en sonunda amerikalıların işgal ettiği bir garip ülke….günümüzdeki şöhretini bu en son işgale borçlu.filme de alınan çayhane romanının yazarı,o işgal ordusunun subaylarından vern sneider…yine aynı ordunun subaylarından john patric bu ünlü romanı oyunlaştırdı.amerika’nın işgal mantığı ve bu mantığın “öngürülemeyen” sonuçları üzerine muhteşem bir komedi izleyeceksiniz.”
  
  bendeniz de bu tanıtım yazısını okuyarak senaryonun sağlam olduğuna hükmedip,bir heves kendimi akm büyük salonda buldum.
  fakat sonuç hüsran oldu.
  yukarıdaki tanıtım yazısına bakıp;işgalin eleştirisi,beyaz adamın yerlileri “ehlileştirme” macerası gibi şeyler beklemeyin.hele ciddi bir politik eleştiri hiç beklemeyin.
  çayhane,hafif bir komedi yalnızca.
  hatta bazı unsurlarıyla tvlerde çokca oynayan amerikan propaganda filmlerini andırıyor.yani eleştirmeyi bırakın,objektif kalmayı dahi becerememiş.
  
  --- spoiler ---
  oyundan amerikalıların sanki halkı eğitmek,demokrasi getirmek gibi müthiş amaçları varmış da,yerli halkın salak,saçma inanışları bu işi zorlaştırıyormuş gibi bir sonuç çıkıyor.
  ve amerikan subayları o kadar iyi niyetli,o kadar saf,temiz ki işgal ettikleri her yerde hemen kabul görüyorlar,halk onlara tapınıyor.tek kusurları halkın "garip" inanışlarını bilmemek.zaten oyunun sonuna doğru o garip buldukları inanışları sözde benimsiyorlar.ee tabi halk da onları daha bir benimsiyor.gözyaşlarıyla uğurluyor ülkelerinden….
  --- spoiler ---
  
  bazıları diyecek ki,illa objektif mi olmak zorunda?zaten komedi kategorisinde olan bu oyundan bu kadar fazla şey beklenmeli mi?
  bir yerde haklı bunu diyenler.benim sahip olduğum bir takım “önyargılar” a,bir takım duyarlılıklara sahip değilseniz bu oyundan komedi olarak çok zevk de alabilirsiniz. seçim size kalmış.(benzer konuda çekilmiş çok daha içten bir film için; (bkz: the secret of santa vittoria))
  
  kaldı ki oyunun senaryo dışında,oyunculuk,dekor vs. açısından eleştirilcek çok bir tarafı yok,oyuncular çok çaba sarf etmişler,öyle ki zaman zaman dans gösterisinde zaman zaman opera da hissediyorsunuz kendinizi.