mustafa kemal ataturk

• felsefesiyle ilkokul oncesinden tanistigim buyuk lider.
  
  asker bir baba ve ogretmen bir ailenin ataturk ilkeleriyle yetistirdigi bir cocuktum. dusuncelerini, icraatlarini ideal olarak degerlendiriyordum. ben buyudukce yaptigini dusundugum yanlislar gozume batmaya basladi. bu boyle olmamaliydi, sunu soyle yapsaydi dedigim bir donem gecirdim. boyle dusunmemin sebebi idealin ne oldugunu bildigimi dusunmemdi ve dolayisiyla bazi yanlis oldugunu dusundugum icraatlarim 'acaba gozumde mi buyutuyorum kendisini' diye dusunmeme sebep oldu. biraz daha buyudukten sonra dusuncelerim; bunu boyle yapmis, aslinda yanlis ama su nedenden dolayi yapmis oldugu icin aslinda hakli bunu yapmakta'ya evrildi. sebebi o zamanda yasamamis oldugumdan objektiflikten uzak, sade bir sekilde gozlemleyemememdi. yasadigimiz bu donemi gordukten sonra malesef ' keske' diyen bir turk evladiyim. ruhun şad olsun. ellerinden opuyoruz.
  
  vefat ettigi gune kadar ne yaptiysa dogru oldugunu dusundugu icin, bizim icin yapmisti. ozur diliyorum atam.
  1938 yilina kadar yasamis bir insanla asik atmaya calisan gundilere selamlar!