ful yaprakları

• ayakta alkışlamaya değer bulduğum başarılı bir oyun. musa uzunlar 'ın performansı ile richard karakteri tam da olabileceği kadar hastalıklı ve çekici olmuş. özellikle de "tanrı bizi..." yazısını "seviyor" diye tamamlayan gözlerle ^* izlendiğinde, içinden muhteşem replikler, yalana dair, yalan söyleyebilmenin kolaylığına, yalan yaşayabilmenin imkanlarına dair etkileyici sorgulamalar çıkarılan enfes bir oyundu. bu sezon devlet tiyatrolarında izlediğim ve çok beğendiğim nadir oyunlardan.
  vurucu metni ve başarılı oyunculuklar ile "iyi ki izledim" denilebilecek bir oyun.
  "ben romeo'nun jüliet'i tanıdığından daha fazla tanıyorum seni", "tanrı bizi sınıyor", "masallar anlatıyor bana", "mavi converseler" vb.
  özellikle iki kız kardeşin arasındaki kavga ve dekorlar bence muhteşemdi. yazan civan canova da kutlanılmayı hak ediyor.