duyumsamazlık

• (os. lâkaydî, ademi teessür, atâlet, kesel, fıkdânı hassasîyet; fr. - al. apathie, ing, apathy, it. apatia)
  
  her türlü haz ve eleme karşı tepkisizlik.
  
  antikçağ yunan felsefesinde megara, stoa ve şüpheci okullarda bilgeliğin niteliği sayılmıştır. epikuros, yakın anlamlı ataraxia terimiyle, en üstün mutluluğu dile getirmişti. duyumsamazlık bir anlamda tam bir vurdumduymazlık'tır, ne var ki bu vurdumduymazlık stoacı anlamda bilgenin duygulanımlara kapılmama ereğini ve böylelikle bilgece ataraksia'ya ulaşabileceğini dile getirir.
  
  (bkz: apatheia)
  (bkz: ataraxia)
  (bkz: ilgisizlik)
  (bkz: duygusuzluk)
  (bkz: kaçınma)