çocuğumu keserim

• her duydugumda koptugum deyim. hani sanki bir "ureten bensem neden tuketen de ben olmayayim" mantigi var. "dukkandan vazo aldim istersem kirarim, cocuk yaptim istersem keserim, ona buna kurban ederim, kime ne" tarzi bir dusunce beni hep guldurmektedir.
  
  ayrieten anneme ve babama, zamaninda beni bir sey ugruna kesmedikleri icin buradan tesekkur etmeyi bir borc bilirim.