gerede

• bolu'nun en büyük ilçesidir.türkiye'nin de en soğuk yerleşim birimlerinden biridir.evliya çelebi seyahatnamesinde erzurumdaki soğuğun gitse gitse kardeşi gerede'ye gidebileceğini belirtmiştir.yeşil ve beyazın buluşma noktası gerede'nin en nadide mekanı ise esentepe'sidir.asırlık ağaçların donattığı esentepe süper bir piknik alanıdır. gerede'de sıcak kavramı ilginçtir.hava 25 derece civarına geldiğinde geredeliler sıcaktan geberir biter dilleri dışarıda gezerler.eeee "5 ay beyaz 6 ay ayaz 1 ay yaz burası gerede fark burada!"
• mezarlığın yanındaki polis lojmanlarında çocukluğumun bir yılı geçmiştir. o zamanlar bütün bakkalar ilçe merkezinde pazar yerinin oradaydı. ekmek almak için bile oraya kadar yürümek gerekirdi. otoban henüz yapılmamış olduğu için sanayi sitesi oldukça işlekti, çok insan ekmek yiyordu buradan. gerkonsan isimli fabrika ilçedeki tek fabrikaydı. bol miktarda deri atölyesi ve tabakhane vardı ama. otobanın faaliyete geçmesinden sonra gerede daha da fazla ıssızlaştı ve büyük ihtimalle yabanileşti. eskiden beri yabancıdan hoşlanmazdı zaten geredeliler. bizim gibi taynci tayfasının gerede halkıyla iletişimi alışverişte olurdu genelde. bir de sütçülerle muhabbeti sıcak olurdu lojman halkının.
  
  gerede benim için büyük bir travma olmalıydı, diye düşünüyorum. ama hiç de öyle anımsamıyorum. izmir'de doğup o güne kadar hep orada yaşamış bir büyük şehir çocuğuyken bir anda kendimi gerede'de buldum çünkü ben. çeşme'de denizden çıkıp üniformalı bir tanıdıkla birlikte gelen babamı gördüm önce. sonra babam eğlenceli bir ifadeyle "gerede hangi şehirin ilçesi söyle bakalım?" dedi. bilemedim. "peki bolu hangi bölgede?" diye sordu. ilkin marmara mıydı diye düşünsem de sonra hava durumundaki şehir sıralaması gözümün önüne geldi ve "batı karadeniz" dedim. "aferin bolu'nun gerede ilçesine tayinimiz çıkmış, birkaç haftaya taşınıyoruz" dedi.
  
  çok eğlenceliydi. ilk defa kaz denen hayvanı gerçekten gördüm. hatta birkaç defa kovalamaca da yaşadık. agresif hayvan olduğunu bilemedim çocuk aklımla. ilk defa kar gördüm hayatımda. hem de öyle böyle değil, tepeleme. ağustos sonunda izmir'den kısa kollularla yola çıkıp hava kararırken gerede'de titredim soğuktan. ilk defa panayır gördüm. ilk defa mezarlık manzaralı bir evde oturdum. ilk defa bir sürü çocukla kilometrelerce yol yapıp kar suyuyla coşmuş derelerde yüzdüm. geceleri mezarlığın içinde cesaret oyunlarına giriştim diğerleriyle birlikte. esmer undan patatesli ekmeği ve köfteri ilk defa yedim gerede'de. yaz helvasını bile ilk orada denedim. izmir'de yok muydu, yoksa vardı da ben mi bilmiyordum emin değilim. hayatımda ilk ve büyük ihtimalle son defa, yalvar yakar aldırdığım hindi yavrularına gözüm gibi bakarak koca bir sürü sahibi oldum. lojmanın arka bahçesine arkadaşımla birlikte derme çatma bi kümes yaparak mini hindi çiftliği kurduk. sonra koca bir hindi sürüsüne liderlik yapıp bütün bir yaz onlarca hindiyi peşimizde gezdirdik ^*
  
  ben yalnızlığa dair ilk derin düşüncelerimi gerede'yle birlikte anımsıyorum. uzun kış gecelerinde ortasından sürekli otobüslerin, kamyonların, tırların geçtiği-ama kimsenin durmadığı, dursa bile kalmadığı-küçük, soğuk, puslu kasabanın yol kenarındaki lojmanından, ışıkları açık otobüsleri seyredip insanların hayatlarını merak ederken...
• abi iki sene okudum orada sonunda anladımki orası için en iyi söz "gerede insanlık nerede"
• dünya, güneşin etrafında dönerken, nasıl oluyorsa buraya güneş ışınları uğramıyor kardeşim. böyle bir memleket işte...
• dericiler şehri olarak ta bilinir. deri ile ilgili herşeyi bu ilçede yaptirabilirsiniz. esentepe , haci ipek camii gibi bilinen yerleri de olsa , yaylalari , her ekim ayinin ortalarina doğru düzenlenen panayiriyla gayet şirin bi ilçedir. ilginçtir ki , istanbulda bulamadiğim bir sürü çizgiroman i burda bularak dumur olmuşluğum vardir. genellikle muhafazakar bir halka sahiptir. ancak pek bi soğuktur , temmuz ayinda soba yakilip evde kazakla oturulduğu görülmüştür. ilçenin ortasindan geçen güzel bir çay vardir.. ilerki kisimlarinda balik tutulur güzelce. esentepesi kasim ayindan mart ayina kadar sislidir.. sedef pastanesi vardir buranin meşhur bide , ilçe dişine bile yolladiklari börekleri ve baklavalariyla meşhurdur.. kisacasi , kafa dinlemek için en güzel ilçelerden biri.. temiz havasi ve sürekli sisli tepesiyle.. ve huzur kavraminin ne olmuş olduğunu öğrenmemi sağlayan yaylalariyla.. bir önceki belediye başkani halil bey in , geredeyi gayet te geliştirdiğini güzelleştirdiğini söyleyebilirim..
• memleketim. insanlarından zerre hazzetmem ama. boşuna dememişler "gerede, insanlık nerede?" diye.
• kim ne derse desin, güzel geleneklere sahip, güzel insanların yaşadığı, havasıyla suyuyla bambaşka bir ilçedir gerede. esentepesi, yaylaları, küçük gölü, komşuluğun hala yaşadığı mahalleleri, güzel esnafı ile ömür boyu yaşanabilecek sevimli bir ilçedir burası. dışarıdan bakan gözlerin yabani, soğuk, kötü vs gibi değerlendirmeleri olsa da aslında böyle bir ilçe değildir. settar'ı, kız ismail'i, göden'i, şendoğan'ı, fotoğrafçı sudi'si, davulcu cafer amca'sı, cevdet hoca'sı daha nicesini sayamadığım kimisi tarih olmuş simalarıyla gerçek bir anadolu kasabasıdır gerede. örtmeli teyzeleri, artık nadir kalmış olsa da eski evleri, panayırları, yağlı güreşleri, -10 derecede sokaklarda sadece kazakla oynayan çocukları ve herşeyiyle harika bir ilçedir burası.
• das gerede: alm. dedikodu, laf
  (bkz: reden)
• evliye çelebinin notlarından yazacak olur isek:
  
  gerede bolu sancagı topragında subaşılıktır. 150 akçalık kazadır. yeniçeri serdarı vardır. şehri geniş bir ova içinde olup 1000 tane tahta ve kiremit örtülü eski tarz evi vardır. 9 mahallesi 10 camisi vardır. çarşı içindeki camisi güzeldir. 3 tekke, 1 hamam, 3 han, 200 dükkan, 7 kahvehanesi vardır. bütün esnaftan ziyade bıçakçısı ve debbağı çoktur. gerede'nin meşini ve sahtiyanı meşhurdur.
  
  suyu ve havası güzel yayla yeridir. ahalisi gayet sağlam yapılıdır. soğuğu pek meşhurdur. soğuk anıldığı zaman "erzurum soğuğu beni gerede'de bulun demiş" diye bir darbımesel söylerler. halkı diri, iri yapılı gözüpek türk tayfasıdır.
• almanca "dedikodu" anlamına gelen kelime. öğrenince çok gülmüştüm. bizim orda^*komşu ilçemiz olan gerede'nin insanı için dedikoducu deni de hep..