dost kaybetmek

• çoğu zaman acı değil acınası olan durum...
  
  unuttuğunu zannederken bir anda hatırlanan, gözyaşları bitti sanırken sabaha kadar hıçkıra hıçkıra ağlatan, ayaktayım sanırken boşluğa düşüren...
  
  düşünürsünüz. birlikte büyümüşsünüzdür, aynı beşikte yatmışsınız. siz hiç onsuz olmamışsınızdır. o da sizsiz. çoğu zaman konuşmadan anlaşmışsınızdır. hep aynı şeyleri sevmişsinizdir^* sevmediklerinizi sevdirecek başka insan da yoktur zaten.
  
  o kadar yakınsınızdır ki birlikte nefes alırsınız artık. bir saniye şaşmaz. şaşarsa yaşayamazsınız zaten. birbirinizin "kalp atışı"sınızdır. ne varsa değerli hayatta, ne varsa sevilebilecek, ne varsa uğruna ölünebilecek siz hepsinin üstünde tutarsınız birbirinizi. deliler gibi güvenirsiniz birbirinize.
  
  "camdan bir küre olsa hayatım ve onu korumam gerekse yaşamak için, sana verirdim. çünkü kimse onu senden iyi koruyamaz. biliyorum ben bile senin gibi koruyamam"
  
  sesini duymak için bahaneye ihtiyacınız yoktur. saatiniz yoktur. onunlayken dünya durur. hatta adını duyduğunuzda ya da sadece düşündüğünüzde. birbirinizi hatırlamak için bir şarkıyı, bir filmi, bir tatlıyı bahane edersiniz. ve bir şiiri...
  
  "ankaraya öyle yakışırdı ki kar
  asfaltlar ışıldar
  buz tutardı resmi yalanlar"
  
  bizi ayırır mı mesafe diye düşünürsünüz araya yollar girdikten sonra. ama son bir görüşme yıllar sonra, laf arasında söylenmiş ve gerçeği bütün çıplaklığıyla gözler önüne seren bir söz yeter anlamanıza
  
  "ankaraya giden bir daha gelmesin"
  
  ve hiç duyulmayacak, bilinmeyecek, gizli kapaklı yazılmış bir şiir açıklar yine gerçeği size. öncekiler gibi aleni değildir ama bu sefer içte bir yerdedir şiir
  
  "yine bir istanbul ayrılığından,
  yardan, yarenden ayrı
  ankara yollarında
  sessiz, isimsiz bir radyoda
  ankara şiiri isleniyor yılmaz erdoğanın dudaklarında
  oysa benim kulaklarım başka sözler duyuyor
  başka birinin sesinden
  “ankaraya giden gelmesin diyor”
  o kadar içten söylüyor ki
  bilmiyor
  ankaraya giden bir daha hiç gelmiyor"
  
  artık nefesiniz yarım, kalp atışınız yoktur. ve o zaman anlarsınız dostunuzu kaybettiğinizde siz de artık yaşayamazsınız....