yalnızın durumları

• süper bi ozdemir asaf siiri
  i.
  her şeyi süpürebilirsin;
  sonbaharı süpüremezsin.
  sen her şeyi süpürebilirsin;
  sonbaharı süpüremezsin.
  yalnızsa sürekli bir sonbaharı süpürür hep.
  düşünemezsin.
  ii.
  yanar
  sobasında
  yalnızın üşüyen bakışları.
  lambasında
  karanlığa donuk
  bir ışık titrer sönük-sönük.
  penceresi
  dışına kapanmıştır,
  kapısı içine örtük.
  iii.
  yalnız
  bin yıl yasar
  kendini bir adada.
  iv.
  yalnızın
  nesi var, nesi yoksa
  tümü birdenbiredir.
  v.
  yalnız
  bir ordudur
  kendi çölünde
  sonsuz savaşlarında
  hep yenen kendi ordusunu.
  vi.
  yalnızın
  sakladığı bir şey vardır;
  boyuna yerini değiştirir,
  boyuna onu arar.
  biri bulsa diye.
  vii.
  yalnız
  hem bilgesi,
  hem delisidir
  kendi dünyasının.
  ayrıca;
  hem efendisi
  hem kölesidir
  kendisinin
  tadını çıkaramaz
  görecesiz dünyasında
  hiçbirinin
  viii.
  yalnız
  sürekli dinleyendir
  söylenmemiş bir sözü.
  ix.
  sözünde durması
  yalnızın yalancılığıdır
  kendisine.
  hep yüzüne vurur utancı.
  o yüzden
  gözlerini kaçırır
  gözlerinden.
  x.
  yalnızın odasında
  ikinci bir yalnızlıktır ayna.
  xi.
  yalnız
  hep uyanır ikinci uykusuna.
  xii.
  yalnız
  kendi bencinin sen’idir.
  xiii.
  bir sözde saklanmış bir yalanı
  bir gözde okuduğundan
  bakmaz kendi gözlerine bile.
  xiv.
  hep susadığında
  o kendi çölündedir.
  xv.
  kendi öyküsünü
  ne anlatabilen
  ne de dinleyebilen.
  kendi türküsünü
  ne yazabilen,
  ne söyleyebilen.
  xvi.
  bir zamanlar güldüğünü anımsar da...
  yoğurur hüznün çamurunu avuçlarında.
  xvii.
  yalnız aranan tek görgü tanığıdır
  yargılanmasında kendi davasının...
  her duruşması ertelenir kavgasının.
  xviii.
  yalnız hem kaptanı
  hem de tek yolcusudur batmakta olan gemisinin.
  onun için ne sonuncu ayrılabilir gemisinden,
  ne de ilkin.
  xix.
  yalnızın adı okunduğunda
  okulda ya da yasamda kimse 'burda' diyemez .. ama yok da..
  xx.
  uykunun duvarında başladı...
  önceleri bir toz gölgesi sanki;
  sonra bir yumak yun gibi.
  ama simdi iyice görüyor
  örümceğin ağını
  gün gibi
  xxi.
  yalnız duymuş olduğunun sağırı,
  görmüş olduğunun körüdür
  ölür ölür ölür
  öldürür öldürür öldürür
  duyduklarını unutur,
  duyacaklarını düşünür.
  xxii.
  yalnızın adına hiç kimse konuşamaz..
  o kendi kendisinin sanığıdır.
  xxiv.
  yalnız önceden sezer
  sonra olacakları paylaşacak biri vardır;
  anlatır anlatır ona olanları, olmayacakları.
  xxiv.
  her leke kendisiyle çıkar.
• nedense her duyduğumda aklıma yanni'nin one man's dream'ini getiren şiir.
• nilgün günaydın'ın 7 nisan 2000 tarihli hürriyet gazetesinde yayınlanmış yazısı. sadece yazının başlığıyla değil yazının sonlarındaki alıntısıyla da özdemir asaf'a gönderme yapar. yalnızlık hallerine ait durumları çok iyi tespit edip yüzünüze çarptığı için ilk andaki etkisi mide kasılmasına yol açabilir.
  
  yalnizin durumlari
  
  kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum.
  pavese
  
  yalnızlık, sabahları kalktığınızda "bu ne lanet surat!" diyen birinin olmamasıdır…
  
  hasbelkader neşeli olduğunuzda, güneş pırıl pırıl parladığında "günaydın tavuklar, horozlar" diye başlayamamaktır söze.
  
  yalnızlık, sinemaya çağıracak birilerini bulamamaktır. zorla sinemaya götürüldüğünüz ilgisiz kimselerle filmi tartışamamaktır…
  
  eski nostaljik türk filmlerini seyrederken hep birilerini aramaktır yanında. "bak sami hazinses ne kadar gençmiş." diyememektir. peki ama "şu kimdi? " diye soramamaktır. hoş bir müzik çaldığında sevdiğini dansa kaldıramamaktır. "şarkılarda düşünmek de onu size getirmez zaten."
  
  yalnızlık, bilgisayar karşısında sohbet için takma isimli yalnızlar aramak, bulup konuştuktan sonra da tatmin olamamaktır. sanal güller, sanal öpücüklerle avunmaktır.
  
  kendini yalnız hissetmek attila ilhan, metin eloğlu, sonra ataol behramoğlu'nu anlatamamaktır kimseye. onlardan dizeler okuduğunuzda yüzünüze gülünmesidir.
  "iflah olmaz romantik" diye takılınmasıdır size.
  
  kendinize bir bardak çay ya da kahve aldığınızda paylaşacak kimse bulamamaktır. koca bir demlik çay yapmak, sonra kalanını lavaboya dökmektir. eve aldığınız keklerin, poğaçaların bayatlamasıdır. türk kahvesi içtikten sonra falına bakamamaktır. kimsenin "üç vakte kadar isteğiniz gerçekleşecek" dememesidir.
  
  kendini yalnız hissetmek, sesini duymak istediğiniz kimselere telefon ettiğinizde alelacele kapatmalarıdır telefonu. hiç de birlikte olmak istemediğiniz insanların oturmaya gelmesiyle birlikte başlatılan geyik sohbetidir. abuk subuk konulardan bahis açmaktır yalnızlık. "hadi kalkıp gidin" suratı takınmak, anlamalarını beklemektir umarsızca.
  
  yalnızlık birlikte olmak istemediğiniz insanlarla birlikte olma sanatını geliştirir. gerçekten sevdikleriniz yoktur. onların sevdikleri vardır. siz onların arasında değilsinizdir. sizden öcü gibi kaçılır, herkesin sıcak, mutlu yuvası vardır.
  
  yalnızlığınızdan bahsetmeseniz bile o vardır, taş gibi ortasındadır sohbetin, alelacele üstü örtülür, sanki bu olgu hiç yokmuş gibi yapılır. daha duyarlıları kalabalıklığından utanır. gözler kaçırılır, ümit sözcükleri sıralanır.
  
  kendini yalnız hissetmek aramasını beklediklerinizin aramaması, duymasını istediklerinizin duymamasıdır çığlıklarınızı. kendini yalnız hissetmek eskileri düşünmektir sık sık. dalıp dalıp gitmek, yaşama "dahil" olamamaktır. "neyin var?" sorusuna hep kaçamak cevap vermektir.
  
  kendini yalnız hissetmek "yahu, bunlar beni yıkmaz" demektir sık sık. aldırmaz pozlara girmek, incinmez, demirden, çelikten yapılmış gibi davranmaktır. yalnız,
  "bana acımayın "diye bağırır, derinden. onun istediği en son şeydir kendine acınması. kendine ancak kendi acır.
  
  kimi kez sigara, kimi kez içki tiryakisi olmaktır. üzüntülerin içkinin içinde yüzebilme becerisine sahip olduklarını bilebilmek, yine de içmektir yalnızlık. bazen de durmaksızın yemektir. alınan kiloların sizle sohbet etmeyeceğini bilmenin bir yararı yoktur. alınan kiloları farkedecek kimse de yoktur nasılsa.
  
  yalnızlık ölenleri hatırlamaktır. ölenlerle "birlikte yaşamak"tır kimi zaman. her ölenle bir parça ölmektir bazen. çoğu kez ölmek isteyip de ölememektir. "ben burada ölüyorum yahu!" diye bağırmaktır ara sıra. gerçekten duyan birileri var mıdır?
  
  yalnızlık, yağmurda, karda birlikte dolaşacak sevgili bulamamaktır. kar tanelerinin "kol kola girip yalnızlığınızı yüzünüze vurmasıyla" duygulanıp besteler yapmaktır.
  
  yalnızlık insana tuhaf şeyler yaptırır…
  
  yalnızlık "fiziksel bir durum" olmanın çok ötesinde anlamlar içerir. yanında bir çok kişiyle "paylaşamamaktır"… yalnızlık bazen gazeteyle tuvalete sığınmak, bazen de mutfağa kaçmaktır. "uyuyakalmıştın, uyandırmak istemedim", demektir. geçmişten, başkasının geçmişiymiş gibi bahsetmektir. "paylaşılsa yalnızlık olmaz"diyen şaire inat; herkesle beraber, yalnızlığı yaşamaktır.
  
  yalnızlık bir kediye, bir köpeğe, bazen de sanal bir koyuna sığınmaktır.
  
  bir başkadır yalnız'ın durumları. (yine) özdemir asaf'ın dediği gibi:
  
  "yalnız,
  kendisini
  hiç yalnız bırakmaz
  
  hep yanıbaşındadır
  kendisinin"
• yalnız kalmayı seçen veya yalnızlığa mahkum birisinin kendisiyle savaştığını anlatan şiir.
  
  edebiyatçı arkadaşların affına sığınarak çıkardığım dersi paylaşmak istiyorum. yalnız insan, kendi dünyasında yaşar ve kendisiyle savaşır. sanmayın ki kavgası sizinledir, yanınıza gelmiyor veya sizinle konuşmuyor diye. hem belki de kendi gibi gördüğü birisi yoktur etrafında. bu yüzden yalnızdır işte. o yalnızlığı yaşarken, içinde senin asla anlayamayacağın bir savaş verir.