the polyphonic spree

• misyonerler mi ruh hastasi sevgi kelebekleri mi bilemem, muzikleri de genel olarak pek beni acan cinsten degil, ancak bir lithium cover'lari var ki sarkinin karanlik havasi bunlarin laylaylom tarziyla bulusunca pek bi ilginc, pek bi hos olmus acikcasi. bir versiyonu surada:
  http://www.youtube.com/watch?v=xwwlovarzbq
• light and day adlı şarkılarıyla en melankolik anlarımı pembeye, yeşile, en kötü ihtimalle sarıya boyayabilen, scrubs'ın bana bir hediyesi olan grup.
• kalabalık bir senfonik pop grubu. yaklaşık 25 kişiler. ve sahnede cübbe giyiyorlar.
• light and day adlı şarkılarını dinlerken depresifliği bir kenara bırakıp pozitif bir havaya bürünürsünüz
• cok kalabalik muzik grubu. konserlerine hic kimse gitmese de grup elemanlarinin yarisini sahneden indirip seyirci rolu yaptirarak salonu doldurabilirler. (bkz: kendi calip kendi oynamak) kiyafetleri ile sarki sozleri ile 2000'lerin cicek cocuklari tandansinda olan bu arkadaslarin yaptiklari muzige de duruslarina da kil olmaktayim. retronun bile retro kaldigi gunumuzde polyphonic spree takipcisi arkadaslari, en azindan brit pop filan dinlemeye davet ediyorum.
  (bkz: i hate hippies)
  (bkz: eric cartman)
• 2000 tarihli dallas'tan çıkma muhteşem bir gruptur the polyphonic spree. genelde müzik olarak flaming lips veya the beach boys arası bir tarz diye belirtilirler çoğu yerde; ama bir kere canlı canlı gördüğünüzde ya da en basitinden grubun kliplerini izlediğinizde aradaki farkı anlarsınız. grubun kurucusu tim delaughter başta olmak üzere sahneye aynı kostümü giymiş (ki bu kostümler genelde sade bir kesimi olan ve açık renklerde uzun elbiselerdir.) 20 küsür insan çıkar ve bir anda hoplamaya zıplamaya ve tüm konser boyunca enerjilerinden bir an bile olsun tek damla kaybetmeyerek performanslarını sürdürmeye devam ederler. sonra bir bakmışsınız davulcuları sahneden kalabalığın ortasına atlamış ve aranıza karışmış. muhteşem bir birliktelik içinde müziğin uyumunu dinlersiniz bir yandan dans ederken. en son sahnede yer alan grup üyelerinin sayısı 22 olmasına rağmen arka planda da bunları çok geniş rakamda bir parçası takip eder. sahne dekorları eğer internet sitelerine uğramışsanız, emin olun sitelerdeki kadar renkli ve gruba uygundur. 2004 yazında piyasaya sundukları together, we're heavy'den sonra grup turnelere ve konserlere ağırlık vermiştir ki mutlaka ve şiddetle tavsiye edilir.
• yeni web siteleri (o tuhaf oyundan sonra çıkan yerden giriliyor) gördüğüm en esaslı tasarımlardan birini barındırmaktadır bu adamların. bu siteleri de amanita design yapmıştır ayrıyeten.
  http://www.thepolyphonicspree.com/2.0/#
• ilhan irem'in kişilik bölünmesi olan amerikalı gruptur.
• 347 tubaci 349879 saksafoncu 23 gitarist ve 698479 solistten olusan bu minimalist grubumus kliplerini mejburen otobüs minibüs gibi hacimsel doyum saylayabilecek tasitlarda ya kirlarda ve hatta bayirlarda yabiorlar, daha zayif ya da daha az görünmek amaciyla ise ortalama bir yunus büyüklügündeki vücutlarina ortasi kesilmis beyaz çarsaflar geçiriyorlar. yunus büyüklügünde olan sadece esas elemanlari da o yuzden mi sürekli onu görüorus yoksa yunus büyüklügünde olduklari için onlari görmek zorunda kalip da onlari grubun esas elemanlari mi saniyorus bunu bilemiorum.
  grubun bir dier nacizane özelligi de genelde bu tip -onlarin yabtigi daha dogrusu klibi üzerinden konustugumus solcir görl adli sarki- sarkilarin sonunda duymaya alistigimis grub üyelerinin gaza gelip hüaa?? zohoooo seklindeki bögürtü efektleri burada sarkinin basindan itibaren baslayiveriyor ve sonuna dek bitmek tükenmek bilmeyen bir tempoyla devam ediyor.
  klip binbir görsel detay ve komiklikle dolup tasiyor, 20sinin birden ayni kadraja sigdigi bi g?rüntüde altta tombik sakalli bi amca resmen bögürüyo falan yani büsüü simdi burda saysam bitmez.
• ingiliz bang mecmuasında ^* haklarındaki detaylı yazıyı okuduktan sonra meraktan mp3lerini indirip dinlediğim ve kısmen beğenmeyi başarabildiğim ilginç bir gruptur kendileri..