18 mart 1992 galatasaray werder bremen maçı

• yamulmuyorsam maçı ilker yasin anlatmıştı ve durmadan, topu havadan oynamamız gerektiğini almanların çok uzun boylu olduklarını buna karşın yerden oynarsak topun 1 metre dahi gidemediğini paradoksal bir şekilde 3 dakikada bir tekrarladığı maç olarak zihnimde yer etti. ilker yasin in maç anlatırken teknik direktör olma çabasının temelleri bu maçta atılmış olabilir.
  
  kişisel olarak benim çocukluğumda derin yaralar açtı bu maç. maç olduğu için okula gitmemiş maçı izlemeyi tercih etmiştim. kupadan elendikten sonra bir süre geceleri uyumadan önce çok düşündüm, "acaba havadan oynasak kazanabilirmiydik" şimdi bile bazen aklıma geliyor. maç sonunda çocukluğunda etkisiyle ağladım (büyüdüğüm zamanda ağlamışlığım vardır^*) fenerli abim dalga geçti, daha çok ağladım, annem terlikle abimin kıçını zıbarttı, durdum, sonra yine ağladım.