edgar poe'nun mezarında

• stephane mallarme'nin bir şiiri.
  
  "tam kendi olunca en sonu ölümsüzlükte,
  şair, yalın kılıç, meydan okuyor çağına.
  ürkmüş dünya, şaşıyor nasıl duymadığına
  ölümün çanlar çaldığını bu garip seste.
  
  irkildiler duyunca, kör dev gibi, meleğin
  daha saf bir anlam kattığını kaba sözlere,
  dediler: sarhoş, bir büyü katmıştır içine
  o içtiği aşağılık kara kara içkilerin.
  
  yazıklar olsun! duygusuz toprak ve buluttan
  bir heykel yuğurmazsa düşüncemiz yaşayan
  pırıl pırıl donansın diye mezarı poe'nun.
  
  bir gök belasından arta kalan durgun kaya,
  şu granit bari, gelecekte karşıkosun
  sürü sürü, kara kanatlı, kör kuşlara."
  
  çeviren: sabahattin eyüboğlu.
  
  (bkz: edgar allan poe/#26412582)