*

  • ozur dilememe durumudur. eger ozur dilenilmesi gereken yerde dilenmiyorsa sonuclari cok feci olabilir.
  • (bkz: bir ozurle dil asinmaz)
  • özür dilenmesi gerekmeyen durumlarda yapılan şey
  • (bkz: ozur dilemek/13) anlatmi$ derdimi kisa ve oz $ekilde..
  • artı bir de ham bir hödük inadıdır; cehaletin beslediği bir şirretliktir, ortalama bir medeniyet düzeyine erişememiş olmaktır, kimi zaman yavuz hırsızlıktır; kof bir inattır bazan; tüm bunların hepsi iticidir ama cesaretini cehaletten alan ham hödüklük ürkütücüdür aynı zamanda; gözü kara biçimde şiddeti getirir; mağdur olan karşı taraf alttan alıp özür dilemeye bile kalksa bu, daha da iştahlandırır hödük olan tarafı ısrarla...hayvanlıktır yani çoğu kere bu eylem...
  • yapılan hata ve özür dilememe gerekçesi değerlendirilerek her zaman ayıplanmayacak olan davranış biçimi..
    bazen hata yaptığınızda özür dileyecek yüz bulamzsınız kendinizde ve çıkıp da hatayı yaptığınız kişinin karlşısına özür dilerim diyemezsiniz. bi özür bile dilememiş biri olarak kalmayı tercih edersiniz nefret edilmeyi yüzleşmeniz gereken gerçeklerden kaçarsınız. siz de üzgünsünüzdür karşınızdaki de..
    bazen de kendinize yapıldığını düşündüğünüzde özür dilemenin anlamsız olacağını ne olursa olsun öyle bi durumda özür kabul etmeyeceğinizi düşünerek dilemezsiniz özür.. çünkü insan kendisine yapıldığında affedemeyeceği şeyleri yapabilir isteyerek ya da farkında olmadan..
    bi noktada özür dilesenniz de kendinizi affedemezsiniz bazen ve özür dilemezsiniz.. kendinizi cezalandırırsınız bi şekilde.
    ama sebebi ne olursa olsun her zaman ayıplanamayacak bi davranış olsa da yapmamak gerek. her özür affedilme talebi içermez. aaffedilmeyecek bişey de olsa dürüst bi şekilde özür dilemek gerek. kim olursa olsun bi özrü hak ediyordur.
  • konuşsam tesiri yok, sussam gönül razı değil ikilemine paralel seyreden özür meselesinde tercihan geri çekilme durumu. annelerin yap et özür dile tribali, pardon çıkalı eşşekler çoğaldı lafı, a-aaa şuna bak şuna bir de utanmadan özür diliyo çıkışları bu geri çekilmenin nedenleridir. bu yüzden sözle değil de mahcup yüz ifadesiyle hissettirmek ister insan. özür her ne kadar erdem gibi görünse de beri yandan karizma resetleyici olarak algılanır. özrün erdem oluşuna örnek, makam insanının vatandaştan, tartışma programındaki profesörün sunucudan veya diğer konuklardan özür dilemesi verilebilir. annem, dört yaşındaki kardeşimden özür dilediğinde komşumuz yadırgamıştı mesela, a-ah insan kendi çocuğundan özür diler mi? diye. işte bu zamanlarda özür bir erdemdir.

    bazı tanımlar mukayese yoluyla elde edilir; zenginlik, zeka en tipik örneklerdir. toplumdan rastgele iki insan seçerseniz, daha zeki olanın daha az özür dilediğini görürsünüz. zeki insanlar alışık olmadıklarından, daha az hata yaptıklarından üç-beş istisnayla karizmayı ketmetmek istemediklerinden "yerinde söz söylemesini bilen özür dilemek zorunda kalmaz" diye laf yapıştırır kendilerince. bazıları özür sevmez. aslı astarı bu.
  • (bkz: psikolojik hirsizlik)**

    kendi yaptigim haksizliklar bi yana, omrum boyunca cok defa haksizliga ugramisimdir ama bunlarin pek azinda muhatabimin ozur diledigine sahit oldum. kendi tecrubelerimden yola cikarak, insanlarin genelinin de benim yasadigima benzer bi gerceklige sahip oldugunu dusunuyorum.

    samimi bir ozrun takip etmedigi haksizlik tecrubesinin kiside bir eksiklik duygusu yarattigina inaniyorum. bu duygunun benlik duygusu guclu kisilerdeki yansimasi ofkeyken, daha naif insanlarda ozguven kaybi seklinde aci bir meyve olarak vucut buldugunu gozlemliyorum. dolayisiyla, dilenmemis bir ozrun yapilan haksizliktan daha buyuk bir aymazlik oldugundan eminim. yalanin insan psikolojisi uzerinde olusturdugu tahribata benzer bir etkisi var bu durumun. kisinin gerceklik algisini siniyor cunku. muhatapta gorulmeyen nedamet sonucu akla gelen "acaba yapilan bu sey bir haksizlik degil miydi" sorusu, kisiyi daha kucuk bir alana sikistirilmis benlik algisina hapsetme riski tasiyor zira. yukarida bahsettigim naif kisiler icin, daha az anlam atfeden, daha dusuk seviyede bir saygiyi hak ettigine inanan bir benlik olusuyor, eger yapilan haksizlik samimi bir ozurle elimine edilmezse. bazilarindaysa tukenmek bilmez bir ofke...
  • özür dilemek olarak düşünülen çoğu şey de aslında özür dilememeye giriyor.

    örneklendirme:

    1- favorim: "abarttığın için özür dilerim". yani özür dilemeyecektim ama konuyu sen büyüttün. ortada özür dilenecek bir şey yoksa neden özür dileniyor? neyse bu özür değil zaten.

    2- "böyle hissettiğin-düşündüğün için özür dilerim." yine yapılan eylemin sorumluluğunu sözde özür dilenen insana atıp, sadece özür dileme söz öbeklerini kullanmak.

    3- "özür dilerim". herhangi bir içerik olmadan, sadece konuyu kapatma amaçlı özür dilemekten bahsediyorum. çoğu zaman sadece bu iki kelime kullanılıp başka hiçbir açıklama yapılmadan sorunların çözülmesi bekleniyor.

    özür dilemek sadece 2 tane kelimeyi yan yana getirmek değildir. pişman olmadığınız, ya da neyi yanlış yaptığınızı kabul etmediğiniz, ya da nerede hatalı olduğunuzu ifade etmediğiniz özürlerin hiçbiri özür dilemek değildir. bu özür dilememe sonucunda bir de "özür diledim ya" diye sinirleniyorsanız karşınızdakinin özrünüzü otomatik olarak kabul ettiğini var sayıyorsanız, kesinlikle özür değildir.
  • dilenmesi gereken özrün zamanında dilenmemesi, sonradan dilenen özrün anlamını yitirmesine sebep olur. yani; zamanında dilenmemiş özür, özür değil, anlamsız bir tesellidir.
hesabın var mı? giriş yap