hesabın var mı? giriş yap

  • sinemada da brecht epiği yapılabileceğini gösteren film. tiyatro oyunu gibi akar. anlatıcımız mahkemeye çıkarılmış olan feyzo'dur. anlatır anlatır... bütün bu anlatının arasında ekrandan sloganlar izleriz. "işçiler kardeş patron kalleş", "kahrolsun faşizm" gibi. sonunda da feyzo ağalık düzenini hakime şikayet eder. son bölümde "sen devletsin, sen bilirsin, sen söyle babam, suç kimde?" dediği anda, hakimin biz olduğumuzu, bir yargıya varmamız gerektiğini, bu yargı ışığında kendi hayatımızda bu tür sorunlar gördüğümüzde müdahale etmemiz gerektiğini anlarız. brecht mumla arasa kendi teoremini özetleyebilecek ancak bu kadar güzel bir film bulabilirdi.

    bu film 88'lere kadar yasaklıydı. o tarihlere kadar aynen şimdiki gibi kemal sunal'ın filmlerine ezber olan bizler, 88 senesinde (yanılmıyosam) bu filmin yasağının kaldırılmasıyla, yepyeni bir film gibi izlemiştik. ancak filmin yasağının kaldırılması benim hep canımı sıkmıştı. çünkü 80'lerden beri süren apolitikleştirme sürecinin tamamlandığını, artık tam anlamıyla apolitikleştiğimizi, bu filmin artık "zararsız" hale gelmesi suratlarımıza çarpmıştı. sonuç? filmin zamanında yasaklanmasına neden olan tüm bu göndermeleri ve laf sokmaları, dürtmeleri "gülerek" izlemiş, ağzımızın kenarından sızan "apolitik" salyaları silmiş, yaşantımıza aynen devam etmiştik. zararsızdık artık. ne güzeldi...

  • bu özür dile diyenlerde gram beyin yok. dizide "ne arıyorsun dağ başında?" diyen kişi sosyete ortamında büyümüş, bu ortamın dışına çıkmamış varlıklı bir kadın. bu senaristin veya oynayan oyuncunun kendi düşüncesi değil, bir karakterin repliği. aradaki farkı ayırt edebilmek pek zor olmamalı.

  • en az 20 dakika ve tempolu olmazsa bir işe yaramaz. yatıp yatıp devletten beslenince kilo alıyor tabi insan.

  • 'ben farklıyım', 'sizin gibi değilim', 'kuuulum', 'iplemez bir serseriyim', 'kafam siz sıradan böceklerinkinden çok daha değişik çalışıyor' gibi görünmek için bütün hücreleriyle uğraşıyor, o kadar çok uğraşıyor ki muhtemelen kendisi de bütün bunlara inanıyor.

  • bihter: behlül
    behlül: bither
    adnan: bither
    bihter: adnan !?
    behlül: amca
    nihal: behlül <3
    beşir: nihal :,)
    cemile: beşir :'(
    firdevs: sen bihter ziyagil'sin 0/
    bihter: ölüyooooğm anlasana :'''''(
    beşir: nihal'i harcayacaklar matmazel !!¡
    matmazel: :•(
    bihter: beni beni bihterini :, )
    adnan: sen benim oğlumdun
    silah: djdjfidosjdifotkdjs!!!!!
    nihal: aahhaaaaaaaa :,,,,,(
    beşir: ben öldüm :(
    behlül ve sakalları: behlül kaçar.

    ------------------s-o-n-----------------

  • herkes yöneticidir, mühendistir demiş (eyvallah onlar da kazanıyor bu paraları, ona itirazım yok) ama siz mahalledeki tekel, semt merkezindeki fast food büfenin aylık geliri ne kadar biliyor musunuz?

  • öğrencilik hayatım boyunca, bilinçaltıma hep "kötü" anılar işlemiş öğretmen tipi, zâlım.

    eveeeeeet çocuklar, hadi birbirimizi tanıyalım. önce ben kendimi tanıtayım. adım alfa, soyadım beta. gama yıldır bu mesleği sürdürmekteyim. önümüzdeki bu bir yıl boyunca sizlerin epsilon bilgisi dersine gireceğim. umarım güzel bir eğitim-öğretim yılı olur.

    ben kendimi tanıttım, şimdi sıra sizde. ehi.* isim-soyad ve anne-baba mesleğini söyleyin. sağ baştan başla canım. (gözlüğün üzerinden bakmak sûretiyle parmağı ile kendisine göre sınıfın sol yanını işaret eder.)

    küçükken tabi insan anlamıyor, bu anne-baba mesleği söyletme merasiminin nedenini. sorunun altında yatan psikoloji, "öğrenciyi tanımaya çalışma çabası" olarak görülebiliyor ufağıken. fakat bu amatör eylemin sonuçları, öğrencilerde derin izler bırakıyor.

    +adım delta, soyadım zeta. babam çiftçi, annem ev hanımı.
    -evet çocuğum sen devam et.
    +adım ita, soyadım teta. babam mali müşavir, annem öğretmen.
    -aa, ne öğretmeni, nerede çalışıyor?
    +yota ilk öğretim okulunda, kappa bilgisi öğretmeni, örtmenim.
    -tamam yavrum sen devam et.
    +adım lamda, soyadım omikron. babam vefat etti, annem ev hanımı...

    bu muhtemel diyalogtan sonra, sınıf sessizliğe bürünür. "muhtemel"dir çünkü, her sınıfta anne veya babası vefa etmiş bir çocuğun olma ihtimali vardır. olaya sadece ölüm sertliği ile bakmayalım. her sınıfta, toplum normları tarafından "utanılcak" algısı oluşturan bir mesleği olan anne veya babaya sahip öğrenci olabilir. çocuk yaşta alın teri ile kazanılan paranın önemli olduğu, mesleğin çağrıştırdığı imgenin önemli olmadığını başkalarına anlatamayabilirsin. gerçi bunu başkalarına anlatmaya çalışmaya gerek yoktur fakat bu idrake varabilmek çocukken gerçekleşmeyebilir.

    yeni öğretmen ya da hocayla tanışılcak her sene başı zulümdür bu çocuklara. yetmezmiş gibi o gün ilk dersine giren tüm öğretmenler, sınıftaki öğrencilere anne-baba mesleklerini söyletir. bu yetim-öksüz çocuklara bu acıyı neden yaşatır bu öğretmenler?

    acaba, sınıfta "arkası" güçlü öğrenci var mı diye kontrol etme çabası mıdır bu? yoksa veliler toplantısında mesleğini bildiğiniz ebeveyne, usulüne göre hareket edebilme ön hazırlığı mıdır bu?

    iyi niyetli yaklaşayım bir de. sınıfta durumu iyi olmayan öğrencileri bulup onlara yardım edebilme ya da ona göre davranabilmek için yapılan bir tarama mıdır bu? eğer öyleyse, neden bu fecaat tüm sınıfın gözleri önünde gerçekleştirilmektedir?

    bu sorunun, çocuk ve sınıf psikolojisi üzerine etkileri detaylıca düşülümelidir. fosilleşmiş öğretmenlere belki durumun izhanı tebliğ edemeyiz fakat daha yetiştireceği yüzlerce-binlerce öğrenci olan genç öğretmenlerimiz, bu tehlikeyi idrak etmeliler.

  • 10 yıldır 1.3 multijet motorlu 2005 modelini kullandığım arabam. 130 bin'den fazla yol yaptık beraber. yakında satacağım büyük ihtimalle, o yüzden şimdiye kadar olan tecrübeyle iyi ve kötü yanlarını yazmaya çalışacağım.

    iyi yanları:

    1. yakıt ekonomisi, 60 litrelik mazot deposuyla 1400 kilometre yol gidebilirsiniz boş araba ve 5. vites 80 km/h civarı yumuşak kullanımla.
    2. gereksiz derecede geniş iç hacim. boşuna enişte arabası vs. demiyorlar.
    3. ucuz yedek parça ve usta bolluğu. sanayide en sevilen araçlardan biridir, her türden aksesuar ve parçasını bulabilirsiniz. çok komplike olmayan donanımı ve nerdeyse sıfır olan elektronik aksamı sayesinde kolay kolay arıza vermez.
    4. yakıt pompası ve bujileri. bunlara ayrı bir başlık lazım, 10 yılda sadece bir defa pompa contasından mazot kaçağı oldu ve bujileri değişti(sanırsam), toplam 200 tl gibi bir masrafı oldu. hüp diye çekiyor mazotu depodan, maşallahı var.
    5. lastik ebatları. piyasada en çok bulunan lastik ebatlarıdır, benimkinin üstünde 195/65/14 88h var, ince yanaklı. iyi yanı ince lastik olmasından dolayı az sürtünme ve dolayısıyla az yakması. kötü tarafı ise yol tutuşunun nerdeyse olmaması. (burda bir tezkip yazmam lazım; 185 tabanlı olduğunu gördüm kaputu açınca önerilen lastik ebadında. bir santim geniş tabanlı bir lastiğim varmış :) maguruz nickli yazra teşekkürü borç bilirim. )
    6. motor bakımlarını düzenli yaptırdığınız takdirde sizi yarı yolda bırakmaz, zırt pırt arıza vermez.
    7. şehir içi ortalamam (istanbul) 4.9 litre/100km. sağdan sağdan gidip, fazla heyecan aramıyorum genelde*şehir dışı ise 4.0 litre/100km.

    kötü yanları:
    1. debriyaj. ticari olmasından dolayı sert bir debriyajı var, trafikte sol bacağınız çok ağrıyor. alakalı olarak vitesleri sert, iki parmakla değiştiremezsiniz, o topuzu güzelce avcunuza alıp çekeceksiniz. hele 5'e takarken sağlam bir sağ kol lazım, solak olduğum için az sakatlamadım kendimi 5'e takarken.
    2. yol tutuşu. arabanın altı yüksek, bir de benim gibi ince lastik kullanıyorsanız saatte 90'ı geçince arabanın sağa sola çektiğini hissedersiniz bol bol. aerodinamik diye bir şey yok, kutu gibi araç. viyadüklerden geçerken hızınızı azaltın yoksa bir anda yan şeride zıplayabiliyor.
    3. güvenlik donanımı. sadece bir adet hava yastığı var, direksiyonda. o yüzden sevdikleriniz ve kendi canınız için en asgari hızlarda sürmenizi tavsiye ederim. ncap falan hep doblo üretildikten sonra ortaya çıkan şeyler. *
    4. dizel motor olmasından dolayı emisyonunun yüksek olması ve bakım maliyetlerinin benzinlilere göre daha yüksek olması. emisyon meselesini düşünen tek doblo şoförü benim sanırım.
    5. tuğra, enişte esprileri ve trafikteki kötü ünü. insanlar önünüze kırmaya çekiniyor ya da yol verdiğinizi görünce inanamıyorlar doğal olarak. gülümseyin geçin, bu arabanın doğasında var.
    6. üstteki maddeye ek olarak yılda en az 7-8 defa polis çevirir, kontrol yapar. muayneler, sigortalar vs. hep hazır ve yanınızda bulunsun. cezası büyük, değmez risk almaya.

    şimdilik aklıma gelenler bu kadar, eklememi/düzeltmemi istediğiniz yerler olursa buyrun, editlerim. sorunuz varsa da(usta, parça gibi) elimden geldiğince yardımcı olurum.

  • ilk dersin teneffüsünde annemi bulmak için koştururken koridorda bir öğretmene çarpıp "özür dilerim amca" demek.

  • gelir uzmanı olarak cevaplıyorum, bir kuyumcu dahi bir memur kadar vergi ödemiyor. esnafla konuştuğumda ödediği bağ-kuru bile vergiden sayıyor. bir sürü vergi ödediğini iddia ediyor. ancak yılda toplam 1500 tl'yi geçmiyor verdiği vergi. benim bir memur olarak yılda yaklaşık 10.000 tl civarı, beyaz yakalı eşimin de yaklaşık 15.000 tl civarı vergi verdiğini duyunca şok geçiriyorlar. siz vergi mi veriyorsunuz? diye soran bile var. adam sıfır matrah gösteriyor, 50 tl'lik damga vergisi veriyor diye vergi verdiğini falan zannediyor. sonra da bize gelip senin maaşını ben veriyorum diyor. ancak görünen o ki benim maaşımı diğer memur arkadaşlar veriyor gibi.

    edit: aldığım mesajlar ve yazılanlar sonucu ulaştığım sonuç şu ki esnaf ciddi ciddi vergi verdiğini zannediyor arkadaşlar. olay da şu kaynakta kesilen vergiler. şimdi kaynakta kesilen vergiye yapılacak pek bir şey yok. adam işçi çalıştırıyor. o işçinin devlete ödemesi gereken vergiyi sorumlu olarak kendisi veriyor diye onu vergi verdim zannediyor. ya da adam yüzde 18 kdv kesiyor. aldığı o kdv'yi devlete ödemek üzere alıyor. sonra gidiyor devlete ödüyor diyor ki ben vergi verdim. kardeş sen zaten o parayı tüketiciden aldın. millet araba falan diyor da ya arkadaşlar size yemin ediyorum sturbucks'da 10 liraya kahve içip hiç üşenmeyip onun fişini saklayıp 1 lira dahi etmeyen kdv'yi düşen var.