ekşi sözlük kullanıcılarıyla mesajlaşmak ve yazdıkları entry'leri
takip etmek için giriş yapmalısın.
hesabın var mı? giriş yap
yaran facebook durum güncellemeleri
-
" ya bu cayda seker kullanmayanlardaki hava nedir aq sekeri tepsiye atmalar falan aq oglu sanki asit iciyor."
istanbul'da tecavüze uğrayan erasmus öğrencisi
-
kıza oda kiralamışsın parasını almışsın. çağırmışsın eğlencene de davet etmişsin, kabul etmiş. beraberce içmişsiniz gitar eşliğinde şarkı söylemişsiniz. buraya kadar güzel. sonra niye içkisine ilaç atıp tecavüz edersin? bu nasıl bir saçmalık?
uzaylılardan gelebilecek en korkunç mesaj
sıla ve hazer amani ilişkisi
-
şu sılayı türk televizyonları ve halkı fazla gözünde büyütüyor diyor ve susuyorum
kendime saygım yok yemekleri
-
ketçap, mayonez sıkılmış pilav.
milyarder
-
bu filmi her izleyişimde babamı* bir kere daha seviyorum. küçüklükte annemle babamın ufak tefek çatışmalarında bilmeden babamın tarafını tutma nedenim buydu belki de.
sormadan da edemiyorum, insanların mutlu olduğu yerlerin ve hallerin farklılığı mı bunca çatışmanın sebebi, yoksa koskoca bir aç gözlülük mü?
bilemedim. gitmek bir kere daha çözüm olmuyor onca soruna, anladığım diğer bir şey budur mesudiyeli mesut'un hikayesinden.
romica
-
çocuklarla girilen komik diyaloglar başlığı denk gelince hemen yazarına bakıyorum, romica'yı görünce okumadan basıyorum eksiyi.
ekşi itiraf
-
4 kür aldığım kemoterapi( akıllı ilaç) 1 ay kadar nefes almamı sağladı. dayanılmaz karın ağrılarım geçtiği için, aldığım kemoterapiyi bir kez olsun kendime dert etmedim.
tedavi bittikten sadece bir hafta sonra ağrılarım tekrar başladı. bunun ne anlama geldiğini biliyordum, işe yaramadı.
yapabilecek hiçbir şeyim yoktu, oturdum ağladım. hıçkıra hıçkıra ağladım. elbet bir çaresini bulacaklar. teşhis konulana kadar 2 ay bu ağrıları çektim, ellerimi ısırdığımı, uluduğumu biliyorum. bir kez daha katlanabilir miyim? çok korkuyorum. çaresizliği yaşamayan bilmiyor, bazen kendimi çok çaresiz hissediyorum. ne dua edecek bir tanrım, ne de oturup anlatabileceğim bir insan var. herkesi kendimden özenle uzaklaştırdım, çünkü çoğu bana "tabuta girmişim" gibi davrandı. sorun değil, kanser, adı bile korkunç. evimi kapattım, anneme taşındım. yanında hep güçlü durmaya çalıştım.
bugün gidip balkonda sessizce ağladım.
zarrab konusu bizi ilgilendirmiyor
-
evet, uganda'yı ilgilendiriyor.