akmar

• eskiden az bilinen grupların kasetlerini almaya gittiğimiz yer.. emel vardı üst katta, muhabbet etmesi keyifli, sürekli siparişlerimizi çeker, şarkı listesini bile yazardı -hâlâ saçları turuncu..
  okulu kırıp, tee karşıya geçerdik bu kasetler için.. üniforma altındaki tişörtlerimiz, çantalara saklanmış pantolonlarımızla.
  
  sonra villa günleri başladı -kokusuna zamanla alışılan.. poşet poşet bira sokulurdu içeriye, marlboro light paketi koyu vernik sürülmüş, üzerine herkesin evdiği grubu yazdığı ağır masaları dolaşırdı.. sonra çıkılır, sahilde içilirdi.. eve dönerken otobüste kusulurdu bazen..
  alışkanlığa dönüşmesi kısa sürmez, başka öğrencilerle kaynaşılır, bass çalması öğrenilir, izbe stüdyolara taşınırdı muhabbetler..
  villa'ya adanırdı ilk grubun ismi: excreta.
  
  sonra salak satanizm bombası patlatıldı.. bitti her şey.. tüm hava yok oldu birden..
  emel bile kopya kasetlerini gizlemeye başlamıştı: “nerelerdesin?”i laf olsun diye soruyordu..
  
  istanbul'un belki de en konsept yeri bi şekilde mahvedildi işte..
  zaten internet filan, her şey elinin altında..
  o kasetler anlamını hâlâ koruyor ama..
  hâlâ eski günler, ilk sarhoşluk, tripler, ilk şarkı kaydı, gidilen konserler... filan falan...
  
  şimdi ise, müzik için bile uğranmaz olmuş.. hem nostalji minimo bu açığı daha iyi kapatıyor, kopya kasetlerine orijinal olarak sahip olmak için..
  o da kadıköy'de.. ama akmar'a giderken duyduğun heyecanı duymadan..