bu akşam gün batarken gel

• güftenin ortaya çıkışı şu şekilde rivayet olunur:
  
  üstad ahmet rasim mesai saatlerinde içki kullanmaz,saatlerce yorulmadan yazarmış. ancak akşamları pek keyif aldığı rind hayatından da vazgeçmezmiş. yine bir gün mutâd^* olduğu üzere kendini kapıp koyvermiş, üç beş ay evinin semtine uğramamış. "iç bade güzel sev ne derse desinler / meyhanede yat evde ne yerse yesinler" beytine uygun bir hayat sürmüş, meyhane peykelerinde^* sabahlamış, kir pas içinde kalmış. nihayet derlenip toparlanmak ihtiyacıyla bakırköy’deki evinin yolunu tutmuş. hanımı eski terbiye görmüş sabırlı, müşfik muhterem bir kadınmış. onu daima mazur görür, sitem etmezmiş.
  
  bu sefer de hoş karşılamış, derhal su ısıtmış, kocasını yıkamış, tertemiz çamaşırlar giydirmiş, elbisesini ütülemiş. aynanın karşısında kendisine çekidüzen veren ahmet rasim; “hanım, yolda gelirken selami paşa'ya tesadüf ettim, beni çağırdı, miltiyadi gazinosu'nda^* bekliyor” demiş. hanımı üç aydır yüzünü görmediği kocasını tebessümle kapıya kadar geçirmiş ve üstada dışarı çıkarken şu sözleri söylemiş: “bey, sakın geç kalmayınız, bu akşam erken geliniz!” bu rica ahmet rasim'i duygulandırmış, bakırköy sahiline inerken mırıldanıyormuş: “sakın geç kalma erken gel...”
  
  miltiyadi gazinosu'nda dostu selami paşa'ya şöyle demiş: “evden çıkarken refikam bana tembih etti. 'geç kalma erken gel' dedi, ben de buraya gelene kadar bunu bir kıta haline getirdim, besteledim.” üstad kadehinden bir yudum içmiş, ellerini dizlerine vurup usul tutarak hepimizin bildiği meşhur eserini biraz kalınca sesiyle ilk kez burada okumuş: sakın geç kalma erken gel/ bu akşam, gün batarken gel/ ne müşkül ayrılık hali/ bu akşam beklerim yari/ sakın geç kalma erken gel/ bu akşam gün batarken gel.^**
  
  ***
  güftesinin tamamı şu şekildedir:
  
  bu akşam gün batarken gel
  sakın geç kalma erken gel
  tahammül kalmadı artık
  sakın geç kalma erken gel
  
  cefa etme bana mâhım^*
  sonra tutar seni âhım
  üzme beni şivekârım
  sakın geç kalma erken gel