rahmi vidinlioğlu

• betimlemerine hayran olduğum bir yazar.
  kitabın da sürekli bir terkedilişin hikayesi mevcut..okuduğum bu terkediş var olan biri tarafından mı,yoksa kendi dünyasında yarattiği bir kişinin ruhunda oluşturduğu yaralar mi?bilemiyorum...diyebildiğim tek şey; bir terkediliş ancak bu kadar güzel kelimeleri bir araya getirilerek anlatilabilir.
  
  --- spoiler ---
  
  "içimde geçmişe ve sana dair öle çok acı birikmişti ki, alt alta yazılsa hiç utanmadan şiir olacaktı.bu yüzden kesip bileklerimi kör bir jiletle giderken söylemeye bile korktuğun her kelimeni tek tek heceledim..ve kanımla yazdım kimseye söylemez diye tüm sırlarımı korkusuzca paylaştığım dört duvara:”bir şi-zof-ren-sin sen.se-ni-se-ve-mem.”
  
  ölü tanrıçalar diyarı burası..gözü yaşlı melek sürüleri ağıtlar yakmaya çoktan alıştılar.git,elbette..giderken kana boya düşler ülkesini çepeçevre saran bembeyaz bulutları.git artık.giderken kır tüm pegasuslarımın kanatlarını.yangınlar mı çıkacakmış ruhumda? bırak çıksın..çağlayanlar mı fışkıracakmış gözbebeklerimden?bırak fışkırsın..
  
  sen git..ben alıştım artık acıları içime gömmeye..avuçlarımda aşkının kırmızı çelengini taşımaya çoktan alıştım..
  
  git gidebildiğin yere kadar..ölü tanrıçalar diyarı burası..bir tanrıça cesedi daha çok gelmez,içimdeki şizofren şairler mezarlığına.."
  
  --- spoiler ---
  
  (bkz: şizofreni yalnız oynanmaz)