gonca özmen

• 1982 tefenni dogumlu, bir $iir antolojisinde kar$ila$tigim $air. ba$ka hiçbir $iirini okumadim ama $u yetti:
  
  a$kbatımı
  
  usulca geçtim yüzünü
  ardında dağlar vardı
  -rüzgarlar-
  kurt izlerinde uluyan zemheriler vardı
  
  /çık git yüzünün inkarı olmaya.../
  
  zaman can çekişiyor şimdi
  göçüğü altında eski aşkların
  yüzün derin bir kılıç izi aklımda
  daralir kör akrebin parantezi kadar
  sürgit yanılsamadır
  - dönüp geldiğim-
  kimin kıyısında dursam artık
  bir rengin usul usul dağılışı gibiyim
  
  /unutma... kırmızı olur aşkbatımları.../
  
  insan kendinde eskir
  zaman, sık yıkanan iç çamaşırlarda
  zaman ki uzaklıktır - ağrılı -
  vedasiz çekip gitmesidir bir günün
  bir sigaranin sessiz tükenişi - dumanlı -
  ve gizli aşklara sığınaktır
  - deniz kabukları -
  
  /dön gel, sonsuz uzaklık olmaya.../