eşref armağan

• orta birinci sınıfta resim öğretmenimizin götürdüğü sergisinde kendisiyle tanışmış olmaktan ötürü kıvanç duyduğum ressam. o küçük bünyeyle kendisine bu resimleri doğuştan kör olan birinin nasıl yapabildiğini hayretler içinde sorduğumda, tebessüm ederek objeleri tanımada ellerini kullandığını ya da arkadaşlarının tarif ettiklerini, renkleri kullanmada ise yine arkadaşlarının çok büyük yardımı dokunduğunu anlatmıştı. keşke daha büyük olsaydım, bazı şeylerin daha çok farkında olsaydım da daha detaylı sohbet edebilme fırsatım olsaydı...