ağrıyınca kar yağıyor

• "ağrıyınca kar yağıyor bu seziş saatinde
  parmaklıklar sessiz ve ıslakken tüm solgunluklar
  uzaktı oyunların sonuna zaman
  yaratılmışı kullanan saklı gözlerinden biriyle
  yol aralarına gizlenmişi düşürüyor yavaştan.
  
  bu nehir sürükleyişiyle
  ve o ince ıslaklıkla yaşama
  rengarenk karartılardan
  ve bir sonbahar ölüsünden tırmana tırmana
  yüzleri yüzlere gizleyip bir bakıvermekti uzaktan
  soluk soluğa kapanan gölgelerin
  aralanmadan yığılan yankısında içten içe
  bir denizse kırılıverdi gözlerimde.
  
  geldiğim yer yürürdü
  ve artık pek dönmeyen göktendi
  kayıklara çözülüverdiğim külrengi sabahları
  ertelenen düş gezilerinde ağlarken yazsonları
  bahçelerden bahçelere sessizlik bırakan
  bakışın başlayıp tükeniverdiği bir ağaç kabuğunda
  ismini bulmaktı yazdığın
  ve durmadan şaşırmaktı
  yakarışların her türlü ellerinde
  bir duygu gibi değişmiyor anlamsızlığı.
  
  her şeyin aranmasında ben bulunmaktım
  ama bir telaştan gizlenmiştim de
  korkulu bir yağmur sonrası
  geçemiyordum birinden diğerine.
  
  tüm şapkaların altındaki iç çekişler
  biraz yaşanıyorsam şimdiki bir düşten
  yana eğilmiş kaskatı bakan
  ölülerden biriydim pencereden."^*