ayten mutlu

• bir isyan türküsü
  
  ben kadınım
  hani şu bildiğiniz
  ve de bilmediğiniz
  kimi şeytan, kimi melek
  kimi çiçek, kimi koyun
  etinden, sütünden derisinden
  al nakışlı gömlek edip giyindiğiniz
  
  aklı kısa saçı uzun
  sokakta mutfakta yatakta
  elinizin altında
  gönlünüzce ektiğiniz biçtiğiniz
  tarla
  tepesinde tepe tepe tepindiğiniz
  eksik etek
  kiminizin anası
  karısı kiminizin
  ya da orospunun teki
  
  çağlar boyu diri diri mezara gömdüğünüz
  uğruna öldüğünüz
  mülkünüz cariyeniz
  taşa tuttuğunuz
  aldığınız sattığınız
  kanatmayı erkeklik saydığınız
  kadın
  
  söylenmemiş ilahi
  okunmamış bir kitap
  sayfaları lime lime, yaprakları sararmış
  kapağında karanfil suretleri
  kenar süsü boynunu eğmiş sümbül
  hüznün rengini almış
  cinselliği günahın öbür adı
  sevinci ayıp
  yasaklarla tabularla
  peçelerin karasına boyanmış
  
  ben kadınım
  ıslah olmaz günahkârı bütün dinlerin
  tanrım, babam, kocam
  efendilerim
  menekşeyim dikenli tarlalarda
  saksılarda fesleğen
  dalları kafesli camlara tutsak
  dikenli tellerin ardına sürgün
  bin yıllardır işgal edilmiş toprak
  
  anayım ben ak sütüyle eşkiyalar emziren
  gecenin kovuğunda söylenmemiş türküyüm
  bir ağıt çiçeğiyim hoyratça örselenmiş
  sevdalarda yediveren gülüyüm
  
  ak yazmada kara yazı
  buyurmuşlar ele varmış
  doğuramamış yarımsanmış
  kız doğurmuş ele salmış
  oğul demiş yele salmış
  ağıtların tüneğinde
  iki eli böğründe kalakalmış
  deprem sessizliğinde yüreğimin
  nakış nakış ilmek ilmek ördüğüm
  o dilsiz isyan
  bin yıllarda kördüğüm
  
  ben kadınım
  sabır taşı, öfkelerin çatlatamadığı
  bütün günahlar benden sorulur
  ben öderim diyetini bütün dinlerin
  kına rengi kan içinde ellerim
  
  erkeğim yılkı atı uzun kış çağlarında
  bense bulgur aşı yoksul evlerde
  sade suya tarhana
  gül reçeli konaklarda
  saraylarda gül kokulu cariye
  yaşanacak yazgısıyım tarihin
  zaman zindanlarına açılan tek pencere
  kanayan serüveninde insanlığın
  benim dışlanmışlığım
  yoksulluğu hayatın
  
  uzun uykularda yorulduk
  uzun acıktık insan olmaya
  sustuk, sustuk
  sizin tanrılığınız yüzünden
  insanlığımızı unuttuk
  yorgunum
  horlanmışım
  cahilim
  ağlamak biraz da savrulmaktır bilirim
  gücüm kendime yeter
  döner namlu döner bıçak
  beni vurur yüreğimden
  gece iner
  devriyeler kol gezer sokaklarımda
  yaralarım dil vermez
  erkeğim el vermez, kaygıları diz boyu
  yalnızlık
  paslı bir demir kapıdır duvarlarımda
  ah, bu karanlık, saçlarıma dolanan
  bu ceylan, dizleri kan içinde, kimsesiz
  uzun uykularım, sanrılar, karabasanlar
  aldatılmışlığım
  vurun kahpeye vurun vurun
  vurun zeytin dallarına
  kurutun
  
  selam olsun size yedi erenler
  erenleri çağımın, okumuşları
  insana gül yaraşır diye gülün yoluna
  kalem kuşanmışları, baş koymuşları
  duyun beni
  yürünecek yollarım var, yollarınıza varan
  hallerim var hallerinizden yaman
  gümbür gümbür yüreğim, ayaklarım acemi
  önümü kapatmayın
  yollarıma durmayın
  uçmaya varıyorum, kanadım ürkek
  kanadımı kırmayın
  yeter
  yeter artık,ödedim diyetini her gülüşümün
  ertelenmiş aşklarım var yaşanacak
  şarkılarım, söylenmeye beni bekleyen
  sesim gür bir kaynak gibi çağıldayacak
  ve ellerim
  bir olup ellerinle
  hayatı
  yeni baştan kuracak
  
  ayten mutlu