estetik

• estetik, “güzel” biçiminde tek ve meşru bir nesne bulamamıştır, bu nedenle gerçek felsefe için olması gerektiği gibi, nesnesi zaten bir sorundur.
  
  etikten (iyi/kötü kadar güzel/çirkin) kesinlikle ikili izleme kağıdı, estetikte kök salmamıştır, çünkü bazı insanlar gelişimlerinde deneyimlerin daha ince ayrımını hala yapabilirler. ve bu nedenle, konu alanından yüce, korkunç, komik, zarif, ironik vb. estetiğin konusunu ve alanını nasıl tanımlamaya çalıştıkları hakkında, aşağıda daha fazlasını söyleyeceğim, şimdilik sadece çoğu zaman totolojik bir tanımla yetinmek zorunda kalacağımızı not edeceğim: estetik çalışmalar estetik fenomenler veya estetik deneyim. bana öyle geliyor ki bu dualist yaklaşım, zayıf bir mantığın sonucu değil, konunun neredeyse ana sinirinin bir göstergesi. sadece kendiniz için sorgulayın ve yargılayın.
  
  estetik, öncelikle etimolojinin doğasında bulunan duyusal bir şeydir. (bkz: aisthtikos), "algılananla ilgili bir şey" olarak tercüme edilmelidir, yunanca aisthta - "algılanan şeyler", aisthesthai - "algılamak/hissetmek" fiilinden türetilmiştir. algılanan ve deneyimlenen şeydir. estetik, bazı maddelerde (renkler, şekiller, sesler, kelimeler vb.) cisimleşmenin dışında var olmaz. benim için güzellik hakkında soyut konuşmalardan daha aptalca bir şey yoktur. önce hissettireyim, çünkü başarısız olanlar için sohbet konusu olmaz. estetik sorunların özünü mantıksal veya epistemolojik olanlarla değiştirmemek için bunu hatırlamak önemlidir: birinin açıklamaları bir kişiyi basit bir tanıma, neşe, hoşluk, mizaç, tek kelimeyle estetiğe götürmediyse deneyim, o zaman bu bir kenara atılamaz - bu, bu ilişkilerde nesneler ve özneler hakkında bir şeyler söyleyen fenomenolojidir. ancak, çocukça soru "neden bazı insanlar bundan hoşlanırken diğerleri bundan hoşlanmıyor?" - bir kişiyi incelemenin herhangi bir optiğindeki en zorlarından biri.