murphy yasaları

• amerika'yı yeniden keşfetmenin değişik versiyonudur bu yasalar sanki. evet, hayatımızda olumsuzluklar yok değil.. fakat farketmediğimiz bir gerçek var ki, o da insanların hafızalarında genelde bu olumsuzluk halleri yer eder.. yani şunu demek istiyorum: eğer bir insan ömrü boyunca 100 kere otobüse bindiyse, ve bu deneyimlerinden sadece 20 tanesinde otobüsü kıl payı kaçırmak gibi bir olumsuzluk yaşadıysa, sağda solda anlattığı, bu 20 deneyim olacaktır..
  
  aksini düşünebiliyor musunuz ki? şöyle bir diyalog mümkün müdür yani allah aşkına:
  
  - yaa abi geçen gün başıma ne geldi biliyor musun..
  - n'oldu abi, anlatsana, hayırdır?
  - otobüs bekliyordum, 10 dakika içinde geldi, ben de bindim.
  - ee, sonra?
  - eee'si o kadar işte, budur...
  
  eheh.. kısaca, insanlar zaten çoğunlukla kötü/olumsuz olaylara/durumlara dikkat etme ve ilgi gösterme eğilimindedirler. bin bir zorlukla birbirlerine belki de yıllar sonra kavuşan bir çifti anlatan filmlerde, çift en sonunda ömür boyu mutlu mesut yaşamaya başladıktan sonrasını en fazla kaç dakika görürüz? çoğunda hiç görmeyiz bile. çünkü o zorluklar, o acılar ilgimizi çeker. sonrasının ilgi çekmeyeceğini bilen sevgili senarist ve yönetmenler de, bize çiftin bundan sonraki güzel hayatını gösterme gereği duymazlar..
  
  yani bana rahmetli edward murphy'i biraz boş yere tarihe geçirdik gibi geliyor..