kavga

• eşsiz bir türüne bu sabah şahit oldum:
  
  önümdeki araba kırmızıda geçti ve sağdan bizim yola dönüş yapan taksiyle çarpıştı. iki araba birbirine kenetlendi. şoförler birbirlerinin dibindeydi ama kapıları açılmıyordu. yalnız camları açıktı ve birbirlerine herhalde en fazla 30-40 cm mesafedeydiler. aralarında kısa bir ağız dalaşı oldu. hemen ardından kırmızı ışıkta geçen arabanın sürücüsü taksi şoförüne vurmaya çalıştı. taksici bunun üzerine bir hamlede diğer arabanın içine geçti; yani camdan cama atladı. arabanın içinde olup biteni net göremedim ama hareketlerden çok şiddetli bir kavga olduğu belliydi. birkaç saniye içinde (kesinlikle daha fazla değil) sağ kapı açıldı ve kırmızı ışıkta geçen sürücü kendini dışarı attı. içerideki kısacık kavganın sonucunda gömleği yırtılmış, yüzü ve gömleği kan içinde kalmış, devrilmek üzere olan bir boksör gibi sallanıyordu. ayaktaydı ama tamamen nakavt olmuş durumdaydı. aynı kapıdan çıkan taksici sezardan okeyi almış gladyatör gibi ağır adımlarla yaklaşıp sağlam bir kafa koydu ve adamı yere serdi.
  
  normalde arabaya camdan dalmaya çalışan birine karşı içeridekinin süper avantajlı olduğunu tatsız kişisel tecrübelerimden biliyorum; hatta bir keresinde elini aralık camdan uzatıp kilidi açmaya çalışan bir saldırganı cama sıkıştırıp 15-20 metre sürükleyip atmışlığım var - kesinlikle marifet diye demiyorum ama doğaçlamaya çok müsait bir durum arabada saldırıya uğramak. ancak bu adam arabaya o kadar hızlı daldı ki diğeri şaşkınlıktan kilitlenmiş olmalı.
  
  not: bütün bunlar olurken insaniyet namına ben ne yaptım? sadece seyrettim, o da kaza yüzünden ilerlemek imkansız olduğundan. normalde ne seyrederim ne de ayırmaya çalışırım. kavga ayıranların kavga edenlerden daha büyük risk altında olduğu bir sokak kültürümüz var. bundan da önemlisi, çocuğum arabadaydı. hiçbir şey için onu arabada bırakıp çıkmam.