gastroskopi

• zamaninda yapildiginda hayat bile kurtarabilecek olan tetkik - teshis yontemi. ultrasonda, kan testinde, diski testinde farkedilemeyen sorunlar direk dalip kamerayla bakildigi icin ve doku ornegi alindigi icin farkediliyor bununla. kesilip bicilmiyorsunuz, ici halihazirda bos olan organa bir kablo alip baktiriyorsunuz. hos degil, acitmasa da rahatsiz edici bir islem, ama 5 dakika bile surmuyor, bitince de gercekten bitiyor, kalkip gidebiliyorsunuz eve.
  
  esim iki defa gastroskopiye girdi. ilkinde mide kanseri suphesi goruldu, ikincisinde ise durumun gercekten ilerlemis oldugu kesinlesti. kendisi bazi semptomlari hissetmesine ragmen (ki cok az sikayeti vardi aslinda) gastroskopiden korktugu icin hastaneye gitmeyi 6 ay kadar erteleyip bahaneler bulmustu. 6 ay onceki tedavi sansi ile su anki olasilik tahmin edersiniz ki birbirinden cok farkli. su an kafasini duvarlara vuruyor, hergun gastroskopi yapalim deseler umursamayacak durumda, korkulacak cok daha onemli seyler var artik hayatimizda.
  
  bir kac ay sonra (baska bir sebeple) gastroskopi bana da uygulandi. kendi tecrubemi aktarayim sadece. randevuya 6 saat kala bisey yiyip icmeyi kestik. hastanede yogun bir gundu, 3 saat kadar da bekledigimi goz onune alirsak, sahursuz bir oruc gibi oldu. baktim sakinlestirici alma opsiyonunu kullanirsam bittiginde bir iki saat kadar daha hastanede kalmam gerekiyor, hemen cikmak istedigim icin sadece bogaz spreyi tercih ettim. ayrica yukarida bahsettigim esimle aldigimiz dersten oturu gastroskopinin kendisinden korkmuyordum, o yuzden de ihtiyac duymadim. beklerken dergiler okudum, uyudum, cikinca ne yapacagimi dusundum. genc bi kiz korkudan agliyordu karsi yataklardan birinde. onunla konusmak istedim ama mumkun degildi, faydasi olacagindan da emin degilim. onunki yapilamadan cikti geri zaten disari, zorlama yok.
  
  gastoskopi basladiginda sanki kablo kendiliginden mideye girecekmis gibi dusunuyorsunuz ama bir noktadan sonra doktorun talimatiyla yutkunmaniz gerekiyor, tek yutkunma yetiyor. salyalariniz genzinize degil yana aksin diye yan yatarak oluyorsunuz islemi, saclarinizi toplayin. bir iki defa kablonun mide duvarlarina surtundugunu hissedince kusmak istedim - ki kusmaktan korkmayin, hem zaten bisey yok midenizde, hem de kussaniz bile hemsire surekli mudahaleye elinde emici aletle hazir. kablo nefes ya da yemek borusunu tikamiyor. cikan birsey olursa cikar, nefes de rahat aliniyor. doktorun ve hemsirenin sakinligime ovguleriyle ciktim islemden 5 dk sonra, kendilerine sadece "dogum yapmaktan kolay" diyebildim, sakinligimin asil sebebini anlatamadim, anlatmak istemedim.
  
  tavsiyem, olmadan once beklerken uzerinde dusunmeyin zaten, kitap okuyun, muzik dinleyin hayal kurun. panik olacaginizi hissediyorsaniz sakinlestirici, uyusturucu versinler. islem yapilirken tamamen fonksiyonel dusunun, kendinize acimayin, gerek de yok zaten, kendinize odaklanmayin. bunun nestersiz dikissiz, midede ne olup bittigini gercekten gosterebilecek oldugunu, bilgiye erisiminizin kolaylastigini hatirlayin. hatta siz kendiniz islemi yapiyormussuz gibi dusunebilirsiniz. tamamen farkli bir yerde oldugunuzu hayal edebilirsiniz, ben aslinda uyuyorum simdi diye dusunebilirsiniz, hangisi ise yariyorsa. birakin adamlar iyice baksinlar, teshisi dogru yapsinlar, tedavisi buyuk ihtimalle kolay bisey cikar, rahatlayin.