cihangir

• reklamı bir sanat olarak görmezsek, sanat sepetle uzaktan yakından alakam olmamasına rağmen çaktırmadan entelmiş gibi yaparak başarıyla oturabildiğim semt.
  
  arada bir meydandaki kahvede çay içiyorum, oyuncular geliyor gidiyor, güneş gözlüğümü de gözümden çıkarmıyorum ki tanınmamaya çalışan bir ünlü havası vereyim kendime. başarıyorum da. bazı akşamları da reklamcılıkla ilgili bir kitap alıp, siyah kalın çerçeveli dinlendirici gözlüğümü de takarak üç beş bir şeyler okuyorum, sonra eve geçip ntvspor açıp maç seyrediyorum. sonra uyuyorum. sonra uyanıyorum işe gidiyorum.