ağlayan çocuk

• aglayan bir çocuk sesi geldi uzaktan. öyle ,sessiz ama derinden. içim
  burkuldu, dönüp arkami gidemedim. basimi çevirdim ve sanki onu hep orda
  görürmüsüm gibi, gayet dogal; ona baktim, gülümsedim, yanina gittim.
  oturdum. elinde bir kuru ekmek, bir de iki üç satir karalanmis kagitlar.
  kagitlari teker teker aldim çocugun elinden. çocuk hala suskun hala bir sey
  söylemiyor. okudum yazilanlari. bir hüzün, bir ayrilik girdabinda kaybolmus
  insanlikti, anlatilan kargacik kurgacik yaziklarla kagitlara. yalniz iki
  damla gözyasi dökülebildi gözlerimden. hiçbir sey diyemedim. çocuk hala
  suskun, hala bir sey söylemiyor. elimi uzattim "gel benimle" dercesine,
  uzatmadi elini bana. yalnizlik dostu olmustu ve bunun farkinda degildi en
  acisi. gözleri bugulu, elleri titrek, dudaklari çatlamis, korkudan en ücra
  yerlere sinmis bedeni ve yaralanmis kalbi.... o ordaydi .... ama ben yok
  olmustum. bir vakit sonra... basini çevirdi ve sanki o; beni hep orda
  görürmüs gibi, gayet dogal bana bakti, gülümsedi, yanimdan gitti..... simdi
  yardim edecek birini bekliyorum, kimse gelmiyor... gelse birisi, ödünç
  verecegim hüzünlerimi...
  (yazarını bilmiyorum)