panik bozukluk

• geçen yıl, bir gece sanki kalbim durmuş gibi hissettim ve acile gittik. sadece tansiyonum düşmüş olsa da bütün gece gözlem altında kaldım. o korkuyla nabzım hep 140-150ydi. sabah saat 7 gibi doktorun olur böyle demesiyle eve döndük. gerçi iki kere ekg çekilmişti, hiç bir şey yapılmadı değil. tabi benim içim rahat değildi. özel bir hastanede kardiyolojiye de gittik. bütün kapakçıklar, kalp duvarları hepsi, sanırım ultrason ile incelendi. doktor her şeyin sorunsuz olduğunu belirtti. ne güzel, rahatlamıştım. ama gece olduğunda, o korkular yine ortaya çıkmıştı. korkularla başa çıkabilmek için çok uğraştım. ama yapamadım. sonunda psikiyatriye gittim. izmir'de özel olmayan bir hastanede psikiyatr bulmak çok zordu. sonunda bir yerde bulduk. sadece antidepresan verdi. tekrar kontrole gerek duymadı nedense. iyi dedim. hapı kullandım. kullanırken rahat oluyordum. ailemdeki antidepresan karşıtlığı yüzünden ne zaman şikayetlerim geçse aniden kestirdiler. sonra şikayetlerim yeniden başladı, tekrar hapa başladım. hatta bu sefer çok uzun süre kullandım. 2-3 kutu, yani yaklaşık olarak 4-5 ay kesintisiz kullandım. bunu da sağlık ocağındaki pratisyen hekimin babamla konuşması sayesinde. sen git koskoca psikiyatrı dinleme, pratisyen hekimin uyarması sonrası kullanmama izin ver. bunun nedeni psikiyatrın onların gözünde her gelene antidepresan verip gönderen biri olması. ama olay öyle değil işte. adam işini biliyor, neyi rahatlatacağının farkında da veriyor o ilaçları. bana verdiği hap da düşük dozlu bir şey. neyse, bu kadar uzun süre kullandıktan sonra yarım doza indirdim, kutu bitince de kullanmayı bıraktım. kullanmayı bırakalı 3 ay kadar olsa da hala bir atak yaşamadım çok şükür. velhasıl konuyu saptırmanın anlamı yok. demem o ki ataklar yaşıyorsanız, hiç kendinize işkence yapmayın - ki milletimizdeki psikiyatr önyargısı çok büyüktür, her psikolojik tedavi görenin deli olduğu tarzında bir görüş vardır - tedavi görmeden geçmiyor. emin olun.