tarikat

• tasavvufta tanrı’nın doğrudan bilgisine götürdüğüne inanılan manevi yoldur.
  
  “9. ve 10. yüzyıllardaki tarikat adı tek tek her mutasavvıfın izlediği manevi yolu adlandırmak için kullanılıyordu. mutasavvıfların şeyh adı verilen rehberlerin çevresinde toplanmaya başladığı 12. yüzyıldan başlayarak, önce şeyklerin müritleri için koyduğu ibadet ve yaşam kurallarını belirten tarikat adı zamanla bir şeyhin önderliğinde yaşamını ve ibadetini belirli kurallara göre düzenleyen müritler topluluğuyla özdeşleşti.”(ana britannica’dan alınmış tanım)
  
  her tarikat bir şeyhe sahiptir. her şeyh hz. muhammed’e uzanan ruhani bir silsile sahibidir. hz. muhammed’e hz. ali yolu ile ulaşanlar alevi, hz. ebubekir ile ulaşanlar ise bekri sıfatı ile anılırlar.
  
  tekke, zaviye, dergâh, hankâh gibi yerlerde yürütülen tarikat işleri, aynı zamanda bir merkezden yönetilmektedirler.
  
  tarikata girmek isteyen kimselere talib denir. talibler daha sonraları mürit olarak tarikatta yerlerini alırlar.
  
  tarikat’ın gelenek ve yöntemlerine adab ve erkân adı verilir.
  
  tarikatlar, zühd, ibadet ve iyi davranış ilkeleri üzerine kurulmuşlardır.
  
  kıyami (zikirleri ayakta yapan) ve kuudi (zikirleri oturarak yapan) gibi kollara ayrılırlar. hafi sessiz, cehri de sesli zikir yapandır.