self referencing

• 'kafa karistirici hale gelebilmesinden" midir nedir artik, bir tayfanin favori mefhumu olmus. "kendine gonderme abii, orda bitiyom ben." diye bir seyler sayikliyorlar, devami da gelmiyor. mezkur mefhumun suyunu cikaran kitaplari kutsal ilan etmekten de cekinmiyorlar. anlamiyorum cidden. yani, kendine referans veriyo, ee? sonra? nooluyo referans verince? yani nereye goturuyor bu seni ki hemen "benlik bilmecesinde ilerleme kaydettik." diye gaza geliyorsun? aksine uzulmen lazim. kitabi mitabi firlatip "yok abi boyle olmayacak." diye isyana baglaman lazim.
  
  ama yok. varsa yoksa bulmaca bilmece. kamerayi televizyona dogrultmak (ki boyle ic ice olmasi, efekt vermesi), fotografin fotografini cekmek kabilinden "bilimle sanatin bulustugu" yavru adrenalinler olusturmak disinda bir atraksiyon, bir ciddi caba goremiyoruz. ha bir de isin icine muzik girdi mi tamam, tam trt2. "notalarin dansi", "notanin notaya selam etmesi, arada bi donup kendine bakmasi", "muzisyenin orada bi noktasinin olmasi" boyle boyle gidiyor.
  
  vallahi tam trt2.