erdal alova

• yanık gül
  
  kötü bir bahçıvan
  nasıl titrer de diktiği çiçeklerin üstüne
  öbürlerini unutursa
  ben de yer beğendireyim derken
  şiir denen şu huysuz çiçeğe
  gözüm görmez olmuş gayrı dünya bahçemi.
  o telaşla ezdiklerim...
  (kimilerini bilerek tabi)
  ya şunlar... kurumuş hepsi...
  (sonra sulayacaktım!)
  ayrık otları sarmış tekmil gözlerim
  sade ardımdakileri değil
  önümdeki gülleri de yakmışım!
  
  erdal alova