ölümden öte köy yok

• insanın hayatında ancak belli dönemlerde kurabileceği cümledir... kimi şanslıların aklına bile gelmeyen...
  sebepleri başka başlığın konusu olsun...
  
  "epeydir kurduğum cümledir kendileri, hayatımdaki birçok kuralımı tükürdüğünü yalamaktan beteri üstüne bir de pudra şekeri serpip yemişken dahasından çekinmediğimden mütevellit... gidenin ardından ateşin değdiklerinin ağıt yakacağı, sonrasında da hayat devam ediyor mottosuyla hareket edeceklerini bilecek yaşta olduğumdandır belki rahatlığım... ve tabi ki bir de bensiz büyümek zorunda bırakacağım bir evladımın olmadığından... bensiz yapamayacak, ne olacağını merak edebileceğim bir tek varlığım; bir kedim var henüz bebek, o da son birkaç ayımın bana hediyesi... gerisi hikaye...
  
  belki bu halet-i ruhiyeyle hemen herkesin intihar gözüyle gördüğü o yere gitmeyi kabul ettim... kabul ederken 1 sn olsun düşünmeyişime hala bir açıklama getiremesem de sonradan çılgıncasına araştırmaya girişimi kendi can korkumdan mı, yoksa hayatta en sevdiğim adamı da benimle beraber sürüklediğimden onun içini ferahlatmak kaygısıyla mı bilmiyorum... ama çok da kulak asmadım...
  ortalamaya vuracak olursam 3 kötüye 1 iyi duymadım, her bahsettiğimde sen çıldırdın mı cümlesi!..
  
  artık iş ciddiye bindi, 2 tam günüm bile kalmadı gidişime... dönüşüm var mı? vardır diye düşünüyorum... o kadar umursamıyorum ki ölümü, herhalde bir şey olmaz. ve işin kötüsü, giderek daha da takmıyorum...
  
  yıllar önceydi, bir ayrılık sonrası basıp hiç tanımadığım bi doğu şehrine gitmiştim tek başıma oraların ayakta olduğu vakitler... o otel odasında nasıl anırarak ağladığımı, çaresizliğimi hala unutamam... bu sefer ki daha beter; bir insandan değil kendimden vazgeçerek çıkıyorum yola ve yalnız olsam da farketmeyecek...
  
  işin kötüsü o kadar nasırlaşmış ki bir şeyler... çenekemiğim ağrıyor kasılmaktan, gözlerim körleşiyor ağlayamamaktan... ağlayabilsem... onu bile becerebilsem...
  yazık... yolun yarısı dediklerinde ben yolun çoktan bittiğini hissediyorum zaten çok zamandır...
  
  birkaç cümlem var yazılacak... hani kötüsünü düşünürsek, dönemeyeceğimi falan...
  hatunum, biri sana olacak, biri bizimkilere... haberin ola, gerekirse arar buldurursun sadede...
  
  defalarca baştan alıyorum, yeniden tartıp biçiyorum... al baştan yazdıklarımı okuyorum... vallahi de; ölümden öte köy yok!..."