ah müjgan ah

• hüsnü yani sadri alışık filmin son dakikalarına doğru sahnede şiirle karışık bir şarkı okur ki iştee o an filmin en can alıcı noktasıdır sözlerinin bi kısmı şöyledir:
  zengin olsaydım
  sensiz kalmazdım
  her an düşünüp seni hiç ağlamazdım
  param olsaydı aşkın kalırdı
  seve seve yanımda benimle yaşardın
  unutulmayacak gönlümde yer etmiş replik ise şöyledir "bulabilecek misin o eski müjganla hüsnü yü. hadi koş ara, bağır, çağır gelsin müjganla hüsnü. ne sen o müjgansın ne de ben o hüsnüyüm"
  az önce stv de rastlayıp bilmem kaçıncı kez izlediğim derin sızılı film.