lucid dreaming

• entryleri okuyunca "vay be ne çok 'rüyasında rüyada olduğunu anlayabilen' varmış" dedim arkadaş.
  ben dünyanın en saçma rüyasını bile görsem anlayamıyorum rüyada olduğumu, bana mantıklı geliyor rüyamda yaşadığım her şey, isterse dünyanın en abuk şeyleri yaşansın, ister en başa gelmeyecek en yuh dedirtecek şeyler olsun hiç yadırgamam sevgili sözlük,
  öyle ki; geçenlerde rüyamda bolt, obama ve ben yüz metre koşmaya hazırlanıyoruz, ben "noluyo lan böyle gerçeklik mi olur" diyeceğime obama'ya dönüp "ben sizin parkura geçebilir miyim burası tersime geldi" diyorum.
  önceki hafta da rüyamda kapım çalıyor bi açıyorum, aa yok artık bizim angelina, brad ve 7 veletler, "ulan siz nerden çıktınız" deyip uyanacağıma, içimden "abi benim ev 1+1 nerede uyuyacak şimdi bu çocuklar" deyip içeri buyur ediyorum. hatta giderlerken brad kasketini unutuyor da arkalarından yetişebileceğim halde götürmeyip kafama takıyorum kasketi.
  çok uzak bi arkadaşımla kutuplarda mahsur kaldığımız ve elemanın paniklediği sırada "korkma olum atlarız şurdan metroya yetişiriz filme" dediğim ve bir igloyu metro girişi olarak kullanıp taksim'e çıktığımız rüyama hiç girmiyorum bile.